MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Kayseri 3. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 04/10/2017 tarih ve 2017/49 E. - 2017/468 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 19/04/2018 tarih ve 2017/1582-2018/438 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili kurum markalarının 556 sayılı KHK kapsamında koruma altında olduğunu, Kayseri 3. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 2016/44 D.İş sayılı dosyasından yaptırdıkları tespitte davalının “TSE” belgesi sahibiymiş gibi ürün üretip satışını yaptığının ve müvekkili kuruma ait “TSE” belgesinin haksız olarak kullanıldığının tespit edildiğini, davalının TSE belgesini haksız kullanmaya devam ettiğini ve kullanımın haksız rekabete mahal verdiğini, davalının bu davranışının kamuoyunu yanıltıp müvekkili kurumun belgelerine karşı tecavüz oluşturduğunu, davalının 5833 sayılı Yasa ve 556 sayılı KHK hükümlerine aykırı hareket ettiğini ileri sürerek, TSE belgesinin haksız kullanımının engellenmesine, fazlaya dair haklar saklı kalmak kaydı ile 1.000,00 TL maddi ve 20.000,00 TL manevi tazminatın haksız fiilin vuku bulduğu tarihten itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiş, ıslah dilekçesiyle maddi tazminat talebini 5.880,00 TL"ye yükseltmiştir.
Davalı vekili, müğvekkilinin çelik kapı imalatı için girişimde bulunduğu iş yerine Çevre ve Şehircilik Bakanlığı görevlileri geldiğinde 28/11/2016 tarihinde üretim yapmadığının beyan altına alındığını, mahkemece 01/12/2016 tarihinde yapılan tespitte ise imalathane içindeki kartonlarda “TSE” damgasının olduğunun tespit edildiğini, müvekkilinin tespite karşı “TSE için başvuruları yaptığını, gerekli evrakların hazırlanıp teslim edildiğini” beyan ettiğini, tespit raporunda geçen TSE damgalı karton kutuların müvekkilinin iş girişimi öncesinde tedarikçiden toplu olarak aldığı ürünler olduğunu, müvekkilinin belge almaksızın üretime geçip ürün imal etmediğini, raporda geçen sevkiyata hazır çelik kapının ise TSE numunesi olarak işyerinde bekletildiğini, savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davalının ürettiği çelik kapılarda TSE işaretini kullandığının tespit edildiği, davalının TSE işaretini kullanım biçiminin 6769 sayılı Sınai Mülkiyet Kanun"nun 29/1-(a) maddesi kapsamında değerlendirilmesi gereken marka hakkına tecavüz niteliğinde bir fiil olduğu, TSE Belgelendirme Yönergesi"nde belirtilen maddi tazminat için tavan ücretinin iki katı manevi tazminat için tavan ücretinin üç katı tazminat hesaplanacağına yönelik madde bağlayıcı bir hüküm olmasa da bu maddenin 6769 sayılı Sınai Mülkiyet Kanunu"nun 150 ve 151. maddelerine aykırı da olmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile TSE markasının haksız kullanımı nedeniyle tecavüzün ve TSE markasını taşıyan belge ve ürünlerin kullanılmasının önlenmesine, 5.880,00 TL maddi, 5.000,00 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Karara karşı, davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 25/06/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.