MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Suça sürüklenen çocuk ... hakkında yerel mahkemece neticeten hırsızlık suçundan 1 yıl 4 ay 25 gün hapis cezası mala zarar verme suçundan neticeten 88 gün karşılığı olarak 1.760 TL Adli para cezası verildiği ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmediği halde suça sürüklenen çocuk ... müdafiinin 02.02.2015 tarihli dilekçesi ile, hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiğini zannederek verilen karara karşı Ünye Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmek üzere Ünye 1.Asliye Ceza Mahkemesine 02/02/2015 tarihinde itiraz dilekçesi verdiği, Ünye Ağır Ceza Mahkemesi’nin 11.03.2015 tarihli kararıyla suça sürüklenen çocuk ... yönünden hükmün erteli mahkumiyet olduğu gerekçesi ile karar verilmesine yer olmadığına hükmettiği görülmekle, 5271 sayılı CMK"nın 264. maddesi uyarınca kabul edilebilir bir başvuruda kanun yolunda ya da merciin belirlenmesinde yanılma, başvuranın haklarını ortadan kaldırmayacağından, suça sürüklenen çocuk müdafiinin dilekçesinin temyiz dilekçesi olarak kabulü ile yapılan incelemede;
I-Suça sürüklenen çocuklar ..., ... ve ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000. TL"ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, suça sürüklenen çocuklar hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince, suça sürüklenen çocuk ... müdafii, ... müdafii ve ... müdafiinin temyiz itirazlarının tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II-Suça sürüklenen çocuklar hakkında müşteki ...’na yönelik hırsızlık suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK.nun 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın temyizi olanaklı bulunmayıp aynı maddenin 7. fıkrası uyarınca itirazı olanaklı kararlardan olduğu ve CMK"nun 264/1. maddesi uyarınca suça sürüklenen çocuklar yönünden yasa yoluna başvuruda ve mercide yanılmanın haklarını ortadan kaldırmayacağının anlaşılması karşısında; suça sürüklenen çocuklar müdafileri tarafından yapılan itiraz üzerine Ünye Ağır Ceza Mahkemesi"nin 11/03/2015 gün ve 2015/190 değişik iş numaralı kararı ile hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına yapılan vaki itirazın reddine karar verildiğinin anlaşılması karşısında; mahkemesine iletilmek üzere dosyanın incelenmeden İADESİNE,
III-Sanık ... hakkında mağdur ..."na karşı hırsızlık, katılan ..."ye karşı hırsızlık ve mala zarar verme, suça sürüklenen çocuklar ..., ... ve ... hakkında katılan ..."ye karşı hırsızlık suçundan kurulan hükümlere yönelik temyize gelince;
Sanık ... hakkında mağdur ..."na hırsızlık suçundan kurulan hükümde oluşa ve kabule göre sanığın kapıları kilitli olmayan aracı düz kontak yaparak çalıştırarak hırsızlamak biçimindeki eyleminin TCK"nın 142/1-b maddesindeki suçu oluşturduğu gözetilmeksizin TCK’nın 142/1-e maddesi gereğince hüküm kurulması sonuç cezayı etkilemediğinden ,yine Sanık ... hakkında kurulan hükümler yönünden 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre suça sürüklenen çocuklar ... müdafii, ... müdafii ve ... müdafiinin ve sanık ...’un temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 25/06/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.