MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 24/01/2017 tarih ve 2015/325 E. - 2017/21 K. sayılı kararın davalı şirket ve davalı kurum vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 23/03/2018 tarih ve 2017/1461-2018/323 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, müvekkillerinin tanınmış "KÜLTÜR" asıl unsurlu markalarının bulunduğunu, davalı şirketin 2013/26162 numarası ile "BKA BURSA KÜLTÜR AKADEMİ" markasının 16. ve 41. sınıflarda tescili için diğer davalı Kuruma başvuruda bulunduğunu, başvuruya müvekkilince yapılan itirazın davalı kurum tarafından nihai olarak reddedildiğini, müvekkillerinin "KÜLTÜR" ibaresi üzerinde önceye dayalı haklarının olduğunu, davalı şirketin kötü niyetli olarak sulandırdığı markasını tescil ettirip asıl kullanımında olan taklit markayı oluşturmak amacı ile başvuruda bulunduğunu, davalı şirketin fiillerinin 556 sayılı KHK’nın 9. maddesinin ihlali olup 61. madde uyarınca marka hakkına tecavüz teşkil ettiğini, TTK ve MK 2. maddesi uyarınca hukuka aykırı olduğunu, başvuru konusu ibare ile müvekkillerine ait markalar arasında iltibas tehlikesinin bulunduğunu, dava konusu başvurunun müvekkilinin seri markalarından biri olarak algılanacağını, davalı şirketin müvekkili markalarının tanınmışlığından haksız yarar sağlayacağını ileri sürerek, YİDK"in 2015-M-3711 sayılı kararının iptaline ve tescili halinde markanın hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı şirket vekili, müvekkilinin başvurusuna konu ibare ile davacı markaları arasında iltibasa yol açacak bir benzerlik bulunmadığını, markaların esas unsurlarının farklı olduğunu, markadaki "KÜLTÜR" ibaresinin esaslı unsur olmadığını, “KÜLTÜR” kelimesinin genel ve yaygın bir kavram olduğunu, müvekkilinin markasında “KÜLTÜR” kelimesinin önüne ve arkasına ilaveler yapılmak suretiyle bu ibarenin arada bırakıldığını, markaların karıştırılma ihtimalinin bulunmadığını, 41. sınıf hizmetlerin tüketicilerinin yetişkin ve bilinçli kesimlerden oluştuğunu, davacıların markalarının tanınmış olmadığını, müvekkilinin de uzun yıllardır aynı sektörde faaliyet gösterdiğini, taklit marka üretme çabalarının olmadığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu, başvuru konusu ibare ile davacıların itirazlarına mesnet markalar arasında iltibasa yol açacak düzeyde benzerlik bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davalı şirketin "BKA BURSA KÜLTÜR AKADEMİ" ibareli başvurusu ile davacıların itirazlarına mesnet "KÜLTÜR" asıl unsurlu markalar arasında uyuşmazlık konusu bütün mal ve hizmetler yönünden iltibas tehlikesinin bulunduğu, davacıların "KÜLTÜR" ibaresi üzerinde KHK"nın 8/3. maddesi anlamında öncelik haklarının olduğunun ispatlayamadıkları, dava konusu marka başvurusunun kötü niyetli bir başvuru olmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, YİDK"in 2015-M-3711 sayılı kararının iptaline, davalı şirket adına tescilli markanın hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmiştir.
Karara karşı, davalı şirket ve davalı Kurum vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, "BKA Bursa Kültür Akademi" ibareli dava konusu başvuru ile davacıların itirazlarına mesnet "KÜLTÜR" asıl unsurlu markalar arasında, başvuru kapsamında yer alan 16. sınıf mallar yönünden 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında ortalama alıcılar nezdinde görsel, işitsel ve anlamsal olarak bıraktıkları genel izlenim itibariyle ilişkilendirilme ihtimalini de içerecek şekilde iltibas tehlikesinin bulunduğu, “KÜLTÜR” kelimesinin tescili istenilen 41. sınıf hizmetler yönünden doğrudan tanımlayıcı bir niteliği bulunmadığı ve ayırt edici gücünün zayıf olduğu, başvuru konusu markada "KÜLTÜR" kelimesinin yanı sıra başka unsurlar da bulunduğu, 41. sınıf kapsamında yer eğitim hizmetlerinde ortalama tüketicinin hizmeti alım ve değerlendirme süresinin, anlık bir algıdan oluşacak kadar kısa süreli olmadığı, özellikle dil öğrenmeye ilişkin verilen hizmetlerde, Fransız Kültür, Amerikan Kültür gibi bir çok seçenek yer aldığından algıda karıştırılma ihtimali meydana getirmeyecek kadar çok şekilde bu ibareyle karşılaşıldığı, dolayısıyla, “KÜLTÜR” ibaresinin sık şekilde tüketicilerin karşısına çıkmasının bütüncül izlenimde dava konusu markanın davacılara ait markaların devamı niteliğinde algılanmasının önüne de geçebilecek bir etken olduğu, Yargıtay 11. Hukuk Dairesinin 25/05/2016 tarih, 2015/10945 E., 2016/5739 K. sayılı ilamında da kabul edildiği üzere 41. sınıf hizmetlerin kullanıcılarının dikkatli ve seçici kişilerden oluştuğu da gözetildiğinde aralarında bütünsel olarak görsel ve işitsel benzerlik bulunmayan başvuru ile redde mesnet markalar arasında iltibas tehlikesinin bulunmadığı, aksinin kabulü halinde 41. sınıf hizmetler yönünden ayırt ediciliği düşük "KÜLTÜR" ibaresinin davacıların tekeline bırakılması gibi bir sonucun doğacağı gerekçesi ile davalılar vekillerinin 16. sınıf mallar yönünden sair istinaf itirazlarının esastan reddine, 41. sınıf hizmetler yönünden istinaf itirazlarının kabulü ile Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 24/01/2017 gün ve 2015/325 E. - 2017/21 K. sayılı kararın kaldırılmasına, davanın kısmen kabulüne, YİDK"in 2015-M-3711 sayılı kararının 16. sınıfta yer alan emtialar yönünden iptaline ve hükümsüzlüğüne, sair yönden iptal ve hükümsüzlük istemlerinin reddine karar verilmiştir.
Karar, taraf vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, taraf vekillerinin temyiz istemlerinin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden taraflardan ayrı ayrı alınmasına, 25/06/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.