MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki sıra cetveline itiraz davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hüküm süresi içinde davacı vekilince duruşmalı olarak temyiz edilmiştir.
Temyize konu karar niteliği gereği duruşmaya tâbi olmadığından duruşma isteminin reddiyle incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten ve temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, davalı bankanın toplamda 12.989.618,14 TL tutarındaki alacağının sıra cetvelinde tamamının rüçhanlı olarak kayıt ve kabul edildiğini, bu tutarın 8.730.605,00 TL"sinin ipotek nedeni ile, 3.975.184,19 TL"sinin ticari işletme rehnine dayanılarak, 283.828,95 TL"sını ise ipotekli taşınmazın muhafaza masrafları olarak rüçhanlı kayıt ve kabul edildiğini, iflas tarihi itibari ile davalı banka alacağının 11.274.416,49 TL olduğunu, 1.715.201,65 TL"sinin fazla kaydedildiğini, ticari işletme rehni sözleşmesinin ilgili ticaret siciline tescilinde alacak miktarının Amerikan doları olarak belirtilmesi ve faiz miktarının yazılmaması nedeni ile ticari işletme rehni sözleşmesinin geçersiz olduğunu, davalı bankanın ipotek limiti üzerindeki alacağının rüçhanlı kabul edilemeyeceğini, iflas tarihi olan 09.10.2012 itibari ile geçerli olan 1 USD efektif satış kuru üzerinden ipotek miktarının TL"ye çevrildiğinde toplam ipotek limitinin 8.270.720,00 TL olduğunu, buna göre 459.885,00 TL fazla alacak yazıldığını, yine muhafaza masraflarının ipotek limiti dışında kaldığını ve rüçhanlı kabul edilemeyeceğini, 283.828,93 TL muhafaza masrafları tutarının da rüçhanlı olarak kaydedilmesinin yanlış olduğunu, yine müflise ait menkuller üzerinde ticari işletme rehninden önce kurulmuş başkaca rehinler gözetilmeden, ticari işletme rehni bedelinin tamamının rüçhanlı kaydedilmesinin hukuka aykırı olduğunu, davalı bankanın ticari işletme rehni ile teminatlandırılmış olan 3.975.184,19 TL alacağın “rehinli menkul malların satış bedelinde rüçhanlı” olmak üzere kabul edilmesinin hukuka aykırı olduğunu, aslında “ipotek kapsamında olup ayrıca ticari işletme rehnine konu menkullerin ipotekten dolayı yapılan satış ve dağıtımından artan miktar üzerinden 3.975.184,19 TL"si rüçhanlı” olmak sureti ile alacağın kayıt ve kabul edilmesi gerektiğini ileri sürerek, davalının kabul olunan alacak tutarından, iflas tarihi itibari ile TL üzerinden bildirilen alacak tutarı üzerindeki farkın (fazla yazılmış olan 1.715.201,65 TL"nin) terkinine, yanlış hesaplama sonucunda ipotek limiti dışında rüçhanlı kabul edilen 459.885,00 TL ve muhafaza masrafları 283.828,95 TL olmak üzere toplam 743.713.95 TL"sinin rüçhanlı kabul olunan miktardan tenzil ve terkini ile 4. sırada kayıt ve kabulüne, ticari işletme rehni batıl olduğundan rüçhanlı kaydolunan 3.975.184,19 TL"sinin terkinine; bu talebin kabul edilmemesi halinde ticari işletme rehnine konu menkuller üzerindeki rüçhanın “ipotekten dolayı yapılan satış ve dağıtımından artan miktar üzerinden 3.975.184,19 TL"si rüçhanlı” olmak sureti ile kayıt ve kabulüne, terkini talep edilen 6.434.099,79 TL ile yargılama giderlerinin müvekkiline ödenmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, ticari işletme rehni sözleşmesinin usule ve yasaya uygun olarak düzenlendiğini, tescil edildiğini ve müvekkili banka lehine rehin hakkının doğduğunu, sözleşme ve tescil işleminin tüm yasal unsurları taşıdığını, sözleşmede rehin bedelinin 10.000,00 TL olduğunu, kaldı ki öğretide yabancı para cinsinden verilen kredilerde aynı cins para üzerinde ticari işletme rehni tesis edilebileceğinin kabul edilebildiğini, rüçhanlı alacak tutarının iflas tarihi 09.10.2012 itibari ile hesaplandığını, muhafaza masraflarının öncelikle ödenmesinin yasa gereği olduğunu, muhafaza giderlerinin rüçhanlı alacak olduğunu, satış tarihi itibari ile tespit olunacak ipotek limiti ve ipotek haricinde ticari işletme rehnine konu edilen teferruat arasında bulunmayan ekipman satışından elde edilen bedel üzerinden müvekkili bankanın rüçhan hakkının bulunduğunu, açılan davanın haksız olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, dosya kapsamı ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; ticari işletme rehninde sabit derece ilkesi olmadığına göre, BK."nın 83.(TBK."nun 99.) maddesi dikkate alındığında yabancı para üzerinde ticari işletme rehninin kurulmasının mümkün olduğu, Ticari İşletme Rehni Kanunu"nun 20. maddesinde de taşınmaz rehinlerine yapılan atıf dolayısıyla yabancı para ile taşınmaz rehnine ilişkin TMK."nun 851. maddesinin ticari işletme rehninde de geçerli olabileceği, buna göre davalı banka ve dava dışı müflis şirket arasında geçerli bir ticari işletme rehinin kurulduğu, 09.10.2012 iflas tarihi itibari ile bankanın dava dışı müflis şirketten toplam alacağının 12.727.414,56 TL olduğu, bankanın davaya konu sıra cetveline esas 12.705.789,19 TL alacak kaydı talebinde bulunduğu dikkate alındığında, fazla alacak kaydı yaptırılmadığı ve kaydedilen alacağın sıra cetveline rüçhanlı olarak girmesi gerektiği, iflastan sonra yapılan 283.828,95 TL muhafaza masrafları, masa masrafı olup sıra cetveline dahi girmeden İİK."nun 138. madde hükmü uyarınca öncelikle rüçhanlı olarak masrafı yapan tarafa ödenmesi gerektiği belirtilerek, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, kararın tebliğinden itibaren 10 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 18.04.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.