MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 28/03/2017 tarih ve 2016/267 E. - 2017/106 K. sayılı kararın davalı TPMK vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 19/04/2018 tarih ve 2017/1556-2018/458 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı kurum vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili adına 2000/20024 numarası ile 29. sınıfta tescilli “SOFRA”, 2004/03387 numarası ile 29, 30 ve 32. sınıflarda tescilli “SOFRAMAR”, 2010/23880 numarası ile 29. sınıfta tescilli “SOFRA”, 2014/42487 numarası ile 31. sınıfta tescilli “SOFRA” ve 2014/10921 numarası ile 31. sınıfta tescilli “SOFRAMAR” ibareli markaların sahibi olduğunu, davalı şahsın 26/02/2015 tarihinde 2015/16537 numarası ile “EHLİ SOFRA” ibareli markanın 29. ve 30. sınıftaki emtialar ile ilgili olarak adına tescili için başvuruda bulunduğunu, davalının başvurusuna yaptıkları itirazın nihai olarak YİDK’nın 09/05/2016 tarih 2016-M-4848 sayılı kararı ile kısmen kabul edildiğini, markalar arasında tüm emtialar bakımından 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesi kapsamında iltibas tehlikesi bulunduğunu, tescil talebinin başvuru kapsamındaki 29. ve 30. sınıf emtiaların tümü yönünden iptali ile tescil talebinin reddi gerektiğini, davalının markasındaki “EHLİ” ibaresinin sıfat olup ayırt edici niteliği bulunmadığını, ayırt edici unsurun “SOFRA” ibaresi olduğunu, davalının markasının tescili halinde 29. ve 30. sınıf emtialar bakımından aynı/benzer mal ve hizmetlerde kullanılacağını, ortalama tüketicinin şirketler arasında ekonomik bir bağ olduğunu ve davalının ürünlerinin müvekkili tarafından üretildiğini zannedip müvekkilinin ticari itibarına güvenerek malları satın alacağını, ileri sürerek YİDK’nın 09/05/2016 tarih 2016-M-4848 sayılı kararının iptaline, markanın tescili halinde hükümsüzlüğü ve sicilden terkinine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ... süresi geçtikten sonra verdiği 25/11/2016 tarihli cevap dilekçesinde, markaların kullanıldığı ürünlerin birbirinden farklı olduğunu, kendi markasının davacının markasından esinlenerek yaratılan bir marka olmadığını, markadaki “EHLİ” ibaresinin ayırt edici bir ibare olduğunu, “SOFRA” ibaresinin tek başına telif hakkına sahip olabilecek bir marka olmadığını beyan etmiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, Kurum kararının hukuka uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davalı markasındaki "Süt ve süt ürünleri (tereyağı dahil), Yenilebilir bitkisel yağlar, Tuz" emtiası yönünden markalar arasında iltibasa yol açacak düzeyde benzerlik bulunduğu, bu emtialar yönünden YİDK kararının iptali koşullarının oluştuğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, YİDK"in 2016-M-4848 sayılı kararının "süt ve süt ürünleri (tereyağı dahil), yenilebilir bitkisel yağlar, tuz" emtiaları yönünden kısmen iptaline, dava konusu marka tescil edilmediğinden hükümsüzlüğe ilişkin karar verilmesine yer olmadığına, fazlaya dair istemlerin reddine karar verilmiştir.
Karara karşı, davalı Kurum vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, davalı Kurum vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı Kurum vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı Kurumdan alınmasına, 25/06/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.