Kötü muamele - cinsel taciz - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/2193 Esas 2019/10406 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2193
Karar No: 2019/10406
Karar Tarihi: 27.06.2019

Kötü muamele - cinsel taciz - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/2193 Esas 2019/10406 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık kötü muamele, kasten yaralama, hakaret ve cinsel taciz suçlarından mahkum edilmiştir. Hakaret suçundan verilen para cezası kesinleşmiştir, bu nedenle temyiz edilemez. Kasten yaralama ve cinsel taciz suçlarına ilişkin mahkumiyet hükümleri incelenmiş, delillerin kanuna uygun olarak sunulduğu ve cezaların kanuni sınırlar içinde olduğu belirlenmiştir. Bu nedenle, sanık müdafisi, katılan mağdur vekili ve Bakanlık vekilinin temyiz talepleri reddedilerek hükümlerin onanmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri olarak, 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi, 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi ve Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı belirtilmiştir.

14. Ceza Dairesi 2018/2193 E. , 2019/10406 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kötü muamele, cinsel taciz
HÜKÜM : Kasten yaralama, hakaret ve cinsel taciz suçlarından mahkumiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında hakaret suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3000 TL"ye kadar (3.000 TL dahil) adli para cezaları kesin nitelikte olup, sanık hakkında hakaret suçundan doğrudan verilen para cezasının miktarı itibarıyla kesin olmasından dolayı temyizi mümkün bulunmadığından, sanık müdafisi, katılan mağdure vekili ile katılan Bakanlık vekilinin anılan hükme yönelik temyiz istemlerinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık hakkında kasten yaralama ve cinsel taciz suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesine gelince;
Hükümlerden sonra 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi ile ilgili olarak 24.11.2015 tarihli, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamıyla verilen iptal kararının cinsel taciz suçundan kurulan hüküm yönünden infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, sanığa isnat edilen suçlara dair ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu unsurların ve bu suçların sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün delillerle soruşturma ve kovuşturmada ileri sürülen iddia ve savunmanın temyiz incelemesini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı; böylece olaylara ilişkin sorunlarda gerekçenin yeterli bulunduğu, fiillerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tiplerine uyduğu, cezaların kanuni takdir sınırlarında uygulandığı anlaşıldığından, sanık müdafisi, katılan mağdure vekili ile katılan Bakanlık vekilinin yerinde görülmeyen temyiz taleplerinin reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 27.06.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.