Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/7704 Esas 2019/16970 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Hükmün açıklanmasının geri bırakılması, mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık ... hakkında katılan ..."e karşı kasten yaralama suçundan kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın, sanık müdafiin itirazı üzerine Ankara 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 03.02.2016 tarih ve 2016/99 değişik iş sayılı kararı ile değerlendirildiği ve itirazın reddi üzerine kesinleştiği anlaşılmakla bu hüküm inceleme dışı tutulmuştur.
1) Sanıklar ...., .... ve .... hakkında katılan ..."a karşı kasten yaralama suçundan kurulan hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararlara yönelik katılan vekilinin temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03.02.2009 gün 2009/13-12 sayılı kararı uyarınca, sanıklar hakkında 5271 sayılı CMK"nin 231. maddesi gereğince verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının, aynı Kanun"un 231/12. maddesi uyarınca itirazı kabil olup temyizi mümkün bulunmadığından, itiraz mercii tarafından tetkik edilmek üzere, temyizen incelenmeksizin mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
2) Sanık ... hakkında katılan ..."e karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiin temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Sanık hakkında hüküm kurulurken suçun katılan ..."e karşı işlendiğinin açıkça belirtilmemesi ve yine TCK"nin 87/1-son maddesinin uygulama maddesi olarak gösterilmemesi, mahallinde giderilebilir eksiklik olarak kabul edildiğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Oluşa ve tüm dosya içeriğine göre, sanığın tornavida ile katılanı vücudunun çeşitli yerlerinde birden fazla kesiye neden olacak şekilde yaraladığı olayda, suçun işleniş şekli, sanığın kastının yoğunluğu ve meydana gelen zararın ağırlığı da dikkate alınarak, 5237 sayılı TCK"nin 61. maddesi gereğince temel cezaya hükmedilirken, TCK"nin 3. maddesindeki cezada orantılılık ilkesi de gözetilerek hakkaniyete uygun şekilde alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi ve yine ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas -367 sayılı kararı uyarınca, 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesi gereğince asgari seviyede (1/4) oranında haksız tahrik indirimi uygulanması gerekirken, yazılı şekilde (1/2) oranında indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de; bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 25.09.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.