Zimmet - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2016/2445 Esas 2017/1306 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/2445
Karar No: 2017/1306
Karar Tarihi: 06.04.2017

Zimmet - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2016/2445 Esas 2017/1306 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanıkların 1999-2000 yılları istihkak bedeli gecikme faizi ve gecikme zammı paralarının süresinde yatırılmaması eyleminin ihmali davranışla görevi kötüye kullanma olarak kabul edilmesine, diğer eylemlerden beraatlerine karar verdi. Kamu davalarının zamanaşımı nedeniyle düşürüldüğü belirtildi. Sanıklara yüklenen suçun basit zimmet suçunu oluşturabileceği, cezasının üst sınırına göre 10 yıllık asli ve 15 yıllık ilaveli zamanaşımı sürelerine tabi olduğu ifade edildi. Yargılama sonucunda sanıklar hakkında açılan kamu davaları zamanaşımı nedeniyle düştü. Kanun maddeleri olarak 765 sayılı TCK'nın 202/1, 5237 sayılı TCK'nın 7/2, 5320 sayılı Yasanın 8/1, CMUK'nın 321, 322/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri göz önünde bulunduruldu.

5. Ceza Dairesi 2016/2445 E. , 2017/1306 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Zimmet
HÜKÜM : 1999-2000 yılları istihkak bedeli gecikme faizi ve gecikme zammı paralarının süresinde yatırılmaması eylemlerinin ihmali davranışla görevi kötüye kullanma olarak kabulü ile kamu davalarının zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine, diğer eylemlerden beraatlerine

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanıklar hakkında verilen kamu davalarının düşürülmesine dair hükümlerin temyiz incelemesinde;
Gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen kamu davalarının düşürülmesine dair hükümler usul ve kanuna uygun olduğundan katılanlar vekillerinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
Sanıklar hakkında verilen beraat hükümlerinin temyiz incelemesinde;
Sanıklara yüklenen suçun sübutu halinde 765 sayılı TCK"nın 202/1. maddesi kapsamındaki basit zimmet suçunu oluşturabileceği, bu suçun söz konusu maddede öngörülen cezasının üst sınırına göre aynı Yasanın 102/3 ve 104/2. maddelerinde belirtilen 10 yıllık asli ve 15 yıllık ilaveli zamanaşımı sürelerine tabi olduğu, son suç tarihi olan 01/12/2000 ile inceleme günü arasında bu sürenin gerçekleştiği anlaşıldığından, 5237 sayılı TCK"nın 7/2 ile 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilmek suretiyle hükümlerin CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca sanıklar hakkında açılan kamu davalarının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 06/04/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.