2. Hukuk Dairesi Esas No: 2015/22394 Karar No: 2017/1519
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2015/22394 Esas 2017/1519 Karar Sayılı İlamı
2. Hukuk Dairesi 2015/22394 E. , 2017/1519 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi DAVA TÜRÜ : Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından; kusur belirlemesi, tazminatlar ve nafakaların miktarı ile vekâlet ücreti yönünden, davalı erkek tarafından ise, kusur belirlemesi ve tazminatlar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü: 1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle davalı erkeğin eşine Türk Medeni Kanununun 164. maddesi uyarınca terk ihtarı çektiği ve bu davadan önce 24/12/2013 tarihinde terk (TMK m.164) hukuki sebebine dayalı olarak boşanma davası açtığı ve davasının reddedilerek 26/01/2015 tarihinde kesinleştiği, davalı erkeğin çektiği bu ihtarla eşinin önceki kusurlu davranışlarını affettiği, en azından hoşgörü ile karşıladığı, davacı kadının ihtardan sonra gerçekleşen başkaca bir kusurunun varlığı da ispatlanamadığı, yapılan yargılama ve toplanan delillere göre; davalı erkeğin mahkemece kabul edilen kusurlu davranışları yanında eşine karşı sadakatsiz olduğu, gerçekleşen bu durumda evlilik birliğinin sarsılmasına sebep olan olaylarda davalı erkeğin tam kusurlu olduğunun anlaşılmasına göre davalı erkeğin tüm, davacı kadının ise aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir. 2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi
ile Türk Borçlar Kanununun 50 ve 52. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır. 3-Boşanma davalarında vekâlet ücreti davanın kabul veya reddedilmesi durumuna göre takdir edilir. Tarafların kusur durumu, boşanmanın fer"i (eki) niteliğindeki yoksulluk ve iştirak nafakaları ile maddi ve manevi tazminat taleplerinin kısmen veya tamamen kabul ya da reddi halinde; bunlar için ayrıca vekâlet ücretine hükmedilemez. Açıklanan nedenlerle, davacı kadın tarafından açılan davanın kabulüne karar verildiği halde davalı erkek lehine kadının taleplerinin reddedilen miktarı üzerinden vekâlet ücretine hükmedilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir. SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) ve (3.) bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, hükmün bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 136.00 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde davacıya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 16.02.2017(Prş.)