Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2015/1234 Esas 2017/1304 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/1234
Karar No: 2017/1304
Karar Tarihi: 06.04.2017

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2015/1234 Esas 2017/1304 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesinde görülen bir tefecilik davasında sanıklar beraat etti. Mahkeme, suç tarihinin kanunen cezası belirlenen zamanaşımı süresinin dolmasından önce olduğunu ancak bu süre göz önünde bulundurulmadan beraat kararı verildiğini belirtti. Bu nedenle, kararın bozulması gerektiğine ve davaların zamanaşımı nedeniyle düşmesine karar verildi.
2279 sayılı Kanunun 17. maddesi, tefeciliği suç olarak tanımlamış ve ceza tutarlarını belirlemiştir. Suç tarihiyle hüküm tarihi arasında geçen zamanaşımı süresi, 765 sayılı TCK'nın 102/4 ve 104/2. maddelerine göre hesaplanmaktadır. Bu süre dolmadan önce verilen beraat kararı, kanuna aykırıdır. 5237 sayılı TCK'nın 7/2 ve 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddeleri ve CMUK'nın 321. maddesi gereği karar bozulmuş ve davalar zamanaşımı nedeniyle düşmüştür.

5. Ceza Dairesi 2015/1234 E. , 2017/1304 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Beraat

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Tefecilik suçunda suç tarihi kazanç maksadıyla ödünç paranın verildiği tarih olup tefeciliğe konu olduğu iddia edilen borç sebebiyle 10/05/2005 tarihinde tanık ... tarafından icra takibine başlanılması karşısında suç tarihinin bu tarihten önce olduğu, bu itibarla sanıkların üzerine atılı tefecilik suçunun ödünç paranın verildiği tarihte yürürlükte bulunan 2279 sayılı Kanunun 17. maddesine uyduğu, maddede öngörülen cezanın üst sınırı itibariyle 765 sayılı TCK"nın 102/4 ve 104/2. maddelerine göre 5 yıllık asli ve 7 yıl 6 aylık ilaveli zamanaşımı süresine tabi bulunduğu, suç tarihi ile hüküm tarihi olan 02/04/2013 arasında bu sürenin gerçekleştiği ve kamu davalarının zamanaşımı sebebiyle düşmesine karar verilmesi gerektiği nazara alınmadan beraat hükmü kurulması,
Kanuna aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5237 sayılı TCK"nın 7/2 ve 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddeleri gözetilmek suretiyle CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Yasanın 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca sanıklar hakkında açılan kamu davalarının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 06/04/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.