Mahkemesi :İş Mahkemesi


Dava, prim borcu nedeniyle gönderilen ödeme emrinin iptali istemine ilişkindir.
Mahkeme, ilâmında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı Kurum avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davacı ... vekilinin, Kurum tarafından tahakkuk ettirilen "779598 ve 779511" sayılı ödeme emirlerinin zamanaşımı nedeniyle iptaline karar verilmesini istediği, mahkemece, istem gibi davanın kabulüne karar verildiği görülmüştür.
Dosya incelendiğinde; 21/01/2011 tarihinde tebliğ edilen 13/11/2011 tarih 779598 sayılı ödeme emri ile, 2002/11 ve 2002-12 dönemlerine ilişkin gecikme zammı ile beraber 213,46TL tutarındaki işsizlik sigorta prim borçlarının ve 779511 sayılı ödeme emri ile 2002/7 döneminden 2004/10 dönemine kadar muhtelif dönemlere ilişkin gecikme zammı ile beraber, 109.921,16 TL prim borcunun ödenmesinin istenildiğini, davacı tarafından ödeme emrinin tebliğinden itibaren süresinde iş bu davanın açıldığı anlaşılmaktadır.
506 sayılı Yasanın 80. maddesinde 3917 sayılı yasayla yapılan değişiklik uyarınca, Kurumun süresi içerisinde ödenmeyen prim ve diğer alacaklarının tahsilinde 6183 sayılı Yasa hükümlerinin uygulanması gereği öngörülmüş; 3917 sayılı Yasayla yapılan bu değişiklik aynı Yasanın 8. maddesi hükmüne göre, 08.12.1993 tarihinde yürürlüğe girmiş; daha sonra, 24.06.2004 tarih, 5198 sayılı Yasayla aynı maddede yapılan değişiklik sonucunda, Kurum alacaklarının tahsilinde 6183 sayılı Yasanın 102. maddesinin de uygulanma olanağı bulunmadığı düzenlemesi getirilmiş ve düzenleme 06.7.2004 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Bu durumda, zamanaşımı süresi bakımından 3917 sayılı Yasanın yürürlüğe girdiği 08.12.1993 tarihinden önceki dönemle, 5198 sayılı Yasanın yürürlüğü sonrasına ilişkin prim ve gecikme zamları yönünden, ...’nun alacak hakkı, Borçlar Kanunu’nun 125. maddesinde öngörülen 10 yıllık zamanaşımı süresine tabidir. Giderek, zamanaşımının başlangıç tarihi ise, yine, Borçlar Kanunu’nun 128. maddesi gereğince alacağın muaccel olduğu tarihtir ve zamanaşımının kesilmesi ve durdurulmasına ilişkin Borçlar Kanunu’nun 132. ve ardından gelen maddeleri de burada aynen geçerlidir. 08.12.1993 tarihinde yürürlüğe giren, 3917 sayılı Yasanın getirdiği düzenlemenin geçerli olduğu döneme ilişkin prim ve gecikme zammı alacakları yönünden ise, 6183 sayılı Yasanın zamanaşımına ilişkin 102. ve ardından gelen maddeleri geçerlidir. Bu yönde 102. madde hükmüne göre zamanaşımı süresi 5 yıl olup, zamanaşımı süresinin başlangıcı ise, alacağın vadesinin rastladığı takvim yılını takip eden yıl başıdır.
Davacıya 21/01/2011 tarihinde tebliğ edilen ödeme emrine konu borç, 5198 sayılı yasanın yürürlük tarihi olan 06.07.2004 tarihinden sonraki dönemleri de kapsadığından, zamanaşımı değerlendirmesinin, buna göre yapılması gerekirken, yazılı şekilde, eksik inceleme ile hüküm kurulmuş olması, isabetsizdir.
O hâlde, davalı Kurum avukatının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 12.02.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.