Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2019/4521 Esas 2020/8897 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4521
Karar No: 2020/8897
Karar Tarihi: 23.09.2020

Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2019/4521 Esas 2020/8897 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, Ankara'da yüksek bürokrat tanıdıkları sayesinde kamu kurumlarına memur olarak atanabileceğini, bu nedenle iki katılandan ayrı ayrı 3.000 TL aldığını iddia ederek dolandırıcılık suçu işlemiştir. Ancak dosyanın uzlaşma kapsamında olmasına rağmen uzlaşma sağlanamamıştır. Mahkeme, yargılama sürecinde toplanan deliller ve beyanlar sonucunda sanığın suçu işlediğinin sabit olduğunu belirterek, TCK'nın 157/1, 62, 52/2-4, 53. maddeleri uyarınca sanığın her iki katılan için ayrı ayrı mahkumiyetine karar vermiştir. Temyiz sonucunda yapılan yargılama hukuka uygun bulunmuş ve hüküm onanmıştır.
TCK'nın 157/1 maddesi, dolandırıcılık suçunu düzenlerken 62, 52/2-4, 53. maddeleri ise dolandırıcılık suçunun işlendiği halleri ve cezalarını belirlemektedir.

15. Ceza Dairesi 2019/4521 E. , 2020/8897 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK"nın 157/1, 62, 52/2-4, 53. maddeleri uyarınca mahkumiyet (her iki katılan için ayrı ayrı)

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığa atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaşma bürosuna tevdi edildiği ancak uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın, Ankara’da görev yapan yüksek bürokrat tanıdıkları olduğunu, bu şahıslar aracılığıyla kamu kurum ve kuruluşlarına memur olarak atama yaptırabileceğini belirterek katılanlar .... ve ....’den ayrı ayrı 3.000 TL aldığı, bu şekilde üzerine atılı suçu işlediği iddia olunan olayda; sanık savunması, katılan ve müşteki beyanları, banka dekontları ile tüm dosya kapsamından sanığın atılı suçu işlediğinin sabit olduğu gerekçesine dayanan mahkemenin mahkumiyet yönünde kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, mahkumiyetine yeterli kesin ve somut delil bulunmadığına, lehe hükümlerin uygulanmadığına yönelik temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 23/09/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.