Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2021/41913 Esas 2022/8863 Karar Sayılı İlamı
Esas No: 2021/41913
Karar No: 2022/8863
Karar Tarihi: 30.03.2022
Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2021/41913 Esas 2022/8863 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık ...’ın görevini yaptırmamak için direnme ve hakaret suçlarından mahkumiyetine karar verilmiştir. Ancak, temyiz süresine ilişkin yanıltıcı bilgi verildiği için dosya yeniden görülmüştür. Yasa maddelerinde belirtilen cezaların üst sınırı göz önünde bulundurulduğunda, suçların zamanaşımının gerçekleştiği anlaşılmıştır. Bu nedenle, sanık hakkındaki davalarda düşme kararı verilmiştir. Kararda belirtilen kanun maddeleri şu şekildedir:- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 66/1-e ve 67/4. maddeleri
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. ve 322. maddeleri
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Görevi yaptırmamak için direnme, hakaret
HÜKÜMLAR : Mahkumiyet
KARAR
Yerel Mahkemece bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, hükümde temyiz süresinin “15 gün” olarak yanıltıcı şekilde belirtilmesi nedeniyle sanık ...’ın temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Sanığa atılı suçlara ilişkin yasa maddelerinde öngörülen cezaların üst sınırları uyarınca, 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e ve 67/4. maddelerine göre, suçların tabi bulunduğu 12 yıllık olağanüstü dava zamanaşımının gerçekleştiği anlaşıldığından, sanık ...’ın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmekle, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye aykırı olarak, başkaca yönleri incelenmeyen hükümlerin BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan sanık hakkında açılan kamu davalarının gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle, 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e, 67/4. ve CMK'nın 223/8. maddeleri gözetilerek ayrı ayrı DÜŞMESİNE, 30/03/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
