Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/1628 Esas 2019/2715 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/1628
Karar No: 2019/2715

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/1628 Esas 2019/2715 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, uyuşturucu madde bulundurma suçundan hüküm giyen sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûm edildiğini belirtiyor. Kararda, Anayasa Mahkemesinin 8 Ekim 2015 tarihli kararına atıfta bulunarak, sanık hakkında TCK'nın ilgili maddelerinin infaz aşamasında dikkate alınması gerektiği belirtiliyor. Sanığın daha önce aynı suçtan dolayı verilmiş bir tedavi veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı tespit edilmiştir. Bu nedenle, suçtan dolayı ilk olarak tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam edilerek hüküm kurulmuştur. Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmaların delillerle birlikte kararda gösterilerek tartışıldığı, sanığın eyleminin saptandığı ve yaptırımların doğru belirlendiği belirtiliyor. Kararın sonunda, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazı reddedilerek hüküm onanmıştır.
Kararda geçen kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi (uyuşturucu madde bulundurma suçu)
- 6545 sayılı Kanun'un 68. maddesi ile değiştirilen TCK'nın 191. maddesi (tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri

10. Ceza Dairesi 2017/1628 E. , 2019/2715 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 13/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.