Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2015/730 Esas 2016/284 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasındaki “tespit” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Konya 2. İş Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 20.06.2013 gün ve 2011/671 E. 2013/451 K. sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 21. Hukuk Dairesinin 24.06.2014 gün ve 2013/15274 E. 2014/14832 K. sayılı ilamı ile;
(…Dava, 2829 sayılı Yasa’ya göre hizmet birleştirmesi yapılarak 506 sayılı Yasa hükümleri uyarınca davacının 01.12.2010 tarihinden itibaren yaşlılık aylığına hak kazandığının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
2829 sayılı Sosyal Güvenlik Kurumlarına Tabi Olarak Geçen Hizmetlerinin Birleştirilmesi Hakkındaki Kanunun 8. maddesinde, birleştirilmiş hizmet süreleri toplamı üzerinden ilgililere son yedi yıllık fiili hizmet süresi içinde fiili hizmet süresi fazla olan kurumca, hizmet sürelerinin eşit olması halinde ise eşit hizmet sürelerinden sonuncusunun tabi olduğu kurumca kendi mevzuatına göre aylık bağlanacağını belirtilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davacının 21.05.1990-12.10.1994 tarihleri arasında aralıklı olarak toplam 1572 gün 506 sayılı Yasa’ya tabi, 13.10.1994-31.07.1996 tarihleri arasında 648 gün 1479 sayılı Yasa"ya tabi, 01.07.2000-30.07.2000 tarihleri arasında 29 gün 2926 sayılı Yasa"ya tabi çalışmalarının bulunduğu, 01.02.2006-31.12.2006 arası 330 gün 506 sayılı yasaya tabi isteğe bağlı sigortalı olduğu, 01.05.2008-22.11.2010 tarihleri arasında ise 922 gün 2926 sayılı Yasa"ya tabi çalışmalarının bulunduğu, 22.11.2010 tarihinde tahsis talebinde bulunduğu anlaşılmaktadır.
Somut olayda, 2829 sayılı Yasa’nın 8. maddesi uyarınca, son yedi yılın hesabında fiili hizmet süresi fazla olan 2926 sayılı Yasa’ya tabi sigortalılık olduğundan davanın reddi yerine kabulüne karar verilmesi hatalı olmuştur.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular göz ardı edilerek yaşlılık aylığı yönünden yazılı şekilde kurulan hüküm usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurum vekilinin bu yönü amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır...)
gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.


HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ: Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA, 09.03.2016 gününde oybirliği ile karar verildi.