MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi 25. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : ... 17. Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve ... aleyhine 22/09/2015 gününde verilen dilekçe ile basın yolu ile kişilik haklarına saldırıdan kaynaklanan manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 02/09/2016 günlü karara karşı davalılar vekilinin başvurusu üzerine yapılan incelemede; davalıların istinaf başvurusunun kabulüne, davacının manevi tazminat isteminin reddine dair verilen 21/09/2017 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
HMK 362/1-a ve 362/2. maddeleri gereğince temyiz edenin sıfatına göre, hükmedilen ya da mahkemece kabul edilmeyen bölümünün miktar veya değeri 41.530,00 TL"yi geçmeyen davalara ilişkin bölge adliye mahkeme kararlarının temyizi kabil değildir.
Dosya kapsamından; davacı vekilinin dava dilekçesinde, davalılardan birlikte 100.000,00 TL manevi tazminat talep ettiği, ilk derece mahkemesince istemin kısmen kabulüne karar verilerek 7.500,00 TL manevi tazminatın davalılardan birlikte tahsiline karar verildiği, hükme karşı davalılar vekili tarafından istinaf başvurusunda bulunulduğu, ... Bölge Adliye Mahkemesi 25. Hukuk Dairesi tarafından davalıların istinaf başvurusunun kabulüne karar verilerek ilk derece mahkemesinin kararının kaldırıldığı ve davanın reddine karar verildiği anlaşılmaktadır.
Davacı vekili, ilk derece mahkemesince verilen karara karşı istinaf yoluna başvurmayarak hükmedilen miktarı kabul etmiş ve bu miktar davacı yönünden kesinleşmiştir. Reddedilen miktar olan 7.500,00 TL bölge adliye mahkemesinin karar tarihi itibarıyla temyiz kesinlik sınırının altındadır.
Bu nedenle, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin HMK 362/1-a maddesi gereğince REDDİNE ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 25/04/2018 gününde oyçokluğuyla karar verildi.
KARŞI OY YAZISI

Davacı dava dilekçesinde 100.000 TL manevi tazminat talep etmiştir. İlk derece mahkemesince istemin kısmen kabulü ile 7.500 TL"lik manevi tazminatın davalılardan müteselsilen tahsiline karar verilmiştir. Söz konusu karara karşı davalılar vekili tarafından istinaf başvurusunda bulunulmuş, ... Bölge Adliye Mahkemesince, davalıların istinaf başvurusunun kabulü ile ilk derece mahkemesi kararının kaldırılarak davanın reddine karar verilmiştir.
İstinaf, bir kanun yolu olarak temyizle benzerlik göstermekle birlikte önemli farklılıklar da vardır. Temyizde kural olarak içtihat birliğini sağlamak için hukuki denetim yapılmaktadır; istinafta ise maddi haklılık ön planda olup, maddi denetim (vakıa denetimi) ile hukuki denetim birlikte yapılmaktadır. Ayrıca istinaf kararları temyiz denetimine tabidir. Oysa temyiz sonucu varken kararlar hakkında başka bir üst yargı denetimi söz konusu değildir. İstinaf kanun yolu ile temyiz arasındaki bir diğer fark da istinaf sonucu verilen kararlar, kazanılmış hak oluşturup oluşturmayacağı konusudur. İstinaf mahkemesi bozma kararı veremediğinden bir hüküm mahkemesidir. Kararlarına karşı temyiz yolu bulunmaktadır. Hukukumuzda usuli kazanılmış hak müessesesi kanunda düzenlenmemiş olmakla birlikte Yargıtay içtihatları ile kabul edilmiş ve geliştirilmiştir. 09/05/1960 günlü İçtihadı Birleştirme Kararı"nda Yargıtay"ın bozma kararına uyulmakla artık mahkemece bozma kararı gereğince işlem yapmak zorunluluğu benimsenmiştir. Mahkemenin bozma kararına uymasıyla usuli kazanılmış hak oluşur. Hukuki istikrarı sağlamak için hukuki kazanılmış hak müessesesi çok önemlidir. İstinaf mahkemeleri öncelikle vakıa denetimi yapan bir hüküm mahkemesi olduğundan verecekleri kararlar istinafa başvurmayan yönünde bir usuli kazanılmış hak oluşturmaz. Ancak Yargıtay denetiminden sonra bozma kararı verilirse aleyhe hüküm verme yasağına tâbi olur. Yani ilk derece mahkemesi istinaf yoluna başvurmayan tarafın daha fazla aleyhine olacak şekilde bir karar veremez.
İstinaf kanun yolu ile verilen kararlar, istinaf başvurusunun reddi ya da istinaf başvurusunun kabulü ile ilk derece mahkemesi kararının kaldırılması ve yeni hüküm verilmesi şeklinde olabileceğinden temyiz yolu tüketilmeden ya da temyiz süresi geçmeden usuli kazanılmış hak da doğurmaz. HMK"nın 361. maddesinde bölge adliye mahkemelerince verilen temyizi kabil nihai kararlar ile hakem kararlarının iptali üzerine verilen kararlara karşı temyiz yoluna gidebileceği belirtilmiştir. HMK"nın 362. maddesinde ise bu kuralın istisnaları, yani temyiz edilemeyen kararlar sayılmıştır. Bu istisnalardan biri de miktar ve değeri 43.000 TL"yi geçmeyen davalara ilişkin kararlardır. Alacağın tamamının dava edilmiş olması halinde, kararda asıl istemin kabul edilmeyen bölümü 43.000 TL"yi geçmeyen tarafın temyiz hakkı yoktur. Ancak, karşı taraf temyiz yoluna başvurduğu takdirde diğer taraf da temyiz eden tarafın temyiz dilekçesi kendisine tebliğ edildikten sonra cevap dilekçesi ile kararı temyiz edebilir. Burada asıl olan, taraf için kabul edilmeyen dava miktarıdır.
Şu durumda somut olaya gelecek olursak davacı başlangıçta 100.000 TL"lik bir dava açmış, davasının kısmen kabulüne karar verilmiştir. Bu karara karşı davacı istinaf yoluna başvurmamış, davalı başvurmuştur. İstinaf mahkemesi davalının istinafını kabul edip davayı tümden reddetmiştir. İşte burada istinafa başvurmayan taraf yararına usuli kazanılmış hak doğmamıştır. Keza davacının talebi 100.000 TL olduğuna ve bu miktarın tamamı reddedildiğine göre HMK"nın 462/1. maddesindeki değeri aşan kısım yönünden davacının verilen yeni hükme karşı temyiz hakkı bulunmaktadır. Bu nedenle temyiz başvurusunun esastan incelenmesi gerekli olduğu düşüncesiyle değerli çoğunluğun temyiz isteminin miktar itibarıyla red kararına katılmıyorum. 25/04/2018