Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/8878 Esas 2019/16902 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/8878
Karar No: 2019/16902
Karar Tarihi: 25.09.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/8878 Esas 2019/16902 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hüküm mahkumiyet yönündedir ve temyiz edilmiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 tarihli kararında belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 226. maddesine aykırı davranıldığı ve ilk haksız hareketin kimden geldiğinin belirlenemediği olayda, sanık hakkında TCK'nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmayarak mağdurların beyanlarına dayanılarak hüküm verilmesi hatalıdır. Bu sebeplerden dolayı karar bozulmuş ve sanığın temyiz istemi yerinde görülmüştür. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 87/1-son maddesi, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 226. maddesi ve TCK'nin 29. maddesidir.

3. Ceza Dairesi 2019/8878 E. , 2019/16902 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 tarih ve 2015/1167 Esas - 2017/247 sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine aykırı davranılması,
2) İlk haksız hareketin kimden geldiğinin belirlenemediği ve sanığın da yaralandığı olayda; tartışma ve karşılıklı yaralama meydana geldiğine dair iddia ve kabul ile dosya kapsamına göre, Yargıtay CGK’nin Dairemizce de benimsenen 22.10.2002 tarih, 2002/4-238 esas ve 2002/367 sayılı kararında açıklandığı üzere, sanık hakkında TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 25.09.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.