MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi (... 3. Ağır Ceza Mahkemesi) (2012/119 Esas, 2013/218 Karar)
SUÇ : İrtikap, rüşvet
HÜKÜM : Zincirleme görevi kötüye kullanma suçundan mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelendi;
Şikayetçi vekilinin 07/01/2016 günü tebliğ edilen hükmü CMUK"nın 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra 19/01/2016 havale tarihli dilekçeyle temyiz ettiği anlaşılmakla, süresinde yapılmayan temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE, incelemenin sanık müdafiin temyiz itirazları ile sınırlı yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Dosya ile ilgisi bulunmayan talimat evrakı, otopsi tutanağı ve kırılmış şişede kan örneğinin mahallince ilgili yer C.Başsavcılığına gönderilmesi olanaklı görülmüştür.
Sanığa atılı görevsizlik kararına konu irtikap suçu için kanunda öngörülen cezanın alt sınırının beş yıl ve daha fazla hapis cezasını gerektirdiği dikkate alınıp sorgusunun mahkemesince yapılması gerekirken istinabe yoluyla ... 8. Asliye Ceza Mahkemesince alınan savunmaya itibar edilerek hüküm kurulmak suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 196/2. fıkrasına muhalefet edilmesi,
2547 sayılı Yükseköğretim Kanunu"nun 53. maddesinin (c) fıkrası 1. bendi uyarınca yapılan ilk soruşturmayı müteakip, aynı maddenin (c) fıkrası 2. bendinin (c) alt bendi gereğince oluşturulan 3 kişilik Üniversite Cezai Soruşturma Kurulu"nca verilecek "lüzum-u muhakeme" kararı ile "men-i muhakeme" kararına yönelik denetim üzerine, "lüzum-u muhakemeye" dair Danıştay 1. Dairesinin kararının, 2547 sayılı Kanun"un 53. maddesi (c) fıkrası 2. bendi gereğince son soruşturmanın açılması kararı olmaları bakımından, iddianame yerine geçeceği, 4483 sayılı Memurlar ve Diğer Kamu Görevlilerinin Yargılanması Hakkında Kanun"un 11. maddesinin uygulama alanı bulunmadığı, Cumhuriyet savcısının ayrıca iddianame düzenleyerek kamu davası açmasına gerek olmadığı, ... C. Başsavcılığının 14/03/2008 gün ve 2007/3628-2 sayılı müzekkeresi
ile ... Rektörlüğünden bir kısım iddialarla birlikte sanık hakkında “ameliyatlarda hastalardan bıçak parası adı altında maddi menfaat temin etmek suretiyle görevi kötüye kullanmak” isnadına ilişkin olarak adli soruşturma açılmasına karar verilmesinin talep edildiği, 22/04/2008 gün ve 5897 sayılı yazı ile görevlendirilen soruşturmacının 17/06/2008 gün ve 185 sayılı raporu ile bu isnadın gerçekleştirildiğine ilişkin delil tespit edilemediği görüşünü içeren soruşturma raporu üzerine yetkili kurul tarafından “uyuşturucu madde kullanma, sahte reçete düzenlemek suçu işlediği iddiasıyla ilgili olarak” 08/07/2008 gün ve 222 sayılı “Men’i Muhakeme” kararının verildiği, anılan kararın Yasa gereği kendiliğinden incelenmesi üzerine Danıştay 1. Dairesinin 31/10/2008 gün ve 2008/973 esas ve 2008/1094 sayılı kararıyla “şüphelilerin sözkonusu ilacı usulsüz olarak temin ettikleri konusunda yeterli şüphe bulunması nedeniyle delillerin takdirinin adli yargı yerlerine ait olmak üzere,….. şüphelilerin muhakemelerine ve eylemlerine uyan Türk Ceza Kanunun 257 inci maddesi gereğince yargılanmalarına, yargılamanın ... Asliye Ceza Mahkemesinde yapılmasına…” karar verildiği anlaşılmış olup, “ameliyatlarda hastalardan bıçak parası adı altında maddi menfaat temin etmek suretiyle görevi kötüye kullanmak” isnadına ilişkin olarak muhakemeye dair karar ve buna bağlı olarak usulüne uygun açılmış bir kamu davası bulunmadığı ve yargılama şartının gerçekleşmediği gözetilmeden 5271 sayılı CMK"nın 223/8. madde ve fıkrası gereğince durma kararı verilerek, sanık hakkında anılan isnada ilişkin olarak 2547 sayılı Yükseköğretim Kanunu"nun 53. maddesi uyarınca soruşturma açılıp açılmayacağına dair verilecek karardan sonra hukuki durumunun belirlenmesi yerine yargılamaya devam olunarak yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabule göre de;
Dosya içeriğine göre sanık hakkında ... 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 14/04/2009 tarih ve 2007/151 Esas, 2009/97 Karar sayılı hükmü ile görevi kötüye kullanma suçundan mahkumiyet kararı verildiği ve bu kararın Yargıtay 5. Ceza Dairesinin 13/12/2012 tarih ve 2011/2119 Esas, 2012/13015 Karar sayılı ilamı ile onandığı, anılan dosyada suç tarihinin Kasım 2005, iddianame tarihinin ise 07/06/2007 olduğu belirlenmekle, bu dosyanın onaylı örneğinin alınmasından sonra eylemler arasında hukuki kesinti oluşup oluşmadığının ve zincirleme suç hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının saptanması, zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğinin belirlenmesi halinde sanığa TCK"nın 257. maddesi gereğince verilecek cezadan aynı Kanunun 43/1. maddesi uyarınca artırım yapıldıktan sonra kesinleşen dava dosyasından verilen cezanın mahsubu ile oluşur ise aradaki fark kadar cezaya hükmedilmesi, hukuki kesintinin gerçekleşmesi halinde ise ayrı ceza verilmesi gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ve yetersiz gerekçe ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Suçu 5237 sayılı Yasanın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle işlediği kabul edilen sanık hakkında aynı Kanunun 53/5. maddesi uyarınca hak yoksunluğuna karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve E. 2014/140; K. 2015/85 sayılı kararın Resmi Gazete"nin 24/11/2015 tarih ve 29542 sayısında yayımlanarak yürürlüğe girmiş
olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 23/03/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.