Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/1932 Esas 2019/4930 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1932
Karar No: 2019/4930
Karar Tarihi: 08.04.2019

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/1932 Esas 2019/4930 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hırsızlık suçundan mahkum olmuştur. Ancak, gerekçeli karar başlığında suçun işlendiği zaman dilimi yazılmadığı için karar bozulmuştur. Mahkeme, dosyayı ve duruşma tutanaklarını inceledikten sonra suçun sanık tarafından işlendiğini kabul etmiştir. Temyiz talebi usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı için reddedilmiştir. Ancak, yargılama giderlerinin sanıktan tahsili kararı, yasa hükümlerine aykırı olduğu için hüküm bozulmuştur. Yargılama giderlerinin sanıklardan ayrı ayrı ve ortak olarak tahsil edilmesi gerektiği belirtilerek hüküm düzeltilmiş ve onanmıştır. Kararda 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 232. maddesi ve 324. maddesi 2. ve 3. fıkraları hakkında açıklamalar yapılmıştır.

17. Ceza Dairesi 2019/1932 E. , 2019/4930 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 232. maddesinin 2. fıkrasının (c) bendi uyarınca gerekçeli karar başlığında suçun işlendiği zaman diliminin yazılması gerekirken yazılmaması, mahallinde giderilebilir eksiklik olduğundan, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 324. maddesinin 2. ve 3. fıkralarında yargılama giderlerinin neleri kapsayacağının, kimin tarafından belirleneceğinin, kime ve nasıl yükletileceğinin düzenlendiği, buna göre iştirak halinde her bir sanığın sebebiyet verdiği yargılama giderlerinin ayrı ayrı, ortak yargılama giderlerinden ise paylarına düşen oranın belirlenerek karar verilmesi gerekirken yargılama giderlerinin sanıktan tahsiline denilerek infazda tereddüde yola açacak şekilde 5271 sayılı CMK"nun 326/2 maddesine aykırı karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."nın temyiz talebi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından "İş bu dava için yapılan 166,00 TL yargılama giderinin sanıktan TAHSİLİNE" cümlesinin çıkarılarak yerine "Her bir sanığın sebebiyet verdiği yargılama giderlerinden ayrı ayrı, ortak yargılama giderlerinden ise eşit olarak sorumlu tutulmaları suretiyle
yargılama giderlerinin sanıklardan TAHSİLİNE" cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 08/04/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.