Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, ateşli silah ile öldürülen sigortalının hak sahiplerine bağlanan aylığın peşin değeri ile ödenen cenaze yardımının 1479 sayılı Yasanın 63. maddesi uyarınca tahsili istemine ilişkindir.
Mahkemece, davalı ... hakkındaki davanın kabulüne diğer davalılar hakkındaki davanın reddine karar vermiştir.
Hükmün, davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Her ne kadar 5510 sayılı Kanunun 01.10.2008 tarihinde yürürlüğe giren 39. maddesinde; “Üçüncü bir kişinin kastı nedeniyle malül veya vazife malülü olan sigortalıya veya ölümü halinde hak sahiplerine, bu Kanun uyarınca bağlanacak aylığın başladığı tarihteki ilk peşin sermaye değerinin yarısı için Kurum zarara sebep olan üçüncü kişilere rücu edilir” düzenlemesi getirilmiş ise de , söz konusu düzenlemenin anılan kanunda, yürürlüğü öncesinde gerçekleşen olaylardan kaynaklanan rücuan tazminat davalarında uygulanmasına olanak veren bir düzenleme bulunmadığı ve genel olarak Kanunların geriye yürümemesi (geçmişe etkili olmaması) kuralı karşısında davanın yasal dayanağı 1479 sayılı Kanunun 63. Maddesidir.
Kurum sigortalısı 31.07.2006 tarihinde ateşli silahla vurularak öldüğü, olay nedeniyle yapılan ceza yargılama sonucunda verilen ... 2. Ağır Ceza Mahkemesi 2010/213 Esas 2010/274 Karar sayılı kararı ile ...’in, ’ı kasten öldürdüğü, ...’in ise öldürme olayında ...’ı teşvik ederek suçun işlenmesine yardımcı olduğu kabul edilerek mahkumiyetlerine karar verildiği, kararın henüz kesinleşmemiş bulunduğu anlaşılmaktadır.
Borçlar Kanunu’nun 53. maddesi hükmü gereğince, hukuk hakimi kesinleşen ceza mahkemesi kararındaki maddi olgu ile bağlı ise de, kusur raporu ve oranları ile bağlı değildir. Ceza mahkemesi kendine has usuli olanakları nedeniyle hükme esas aldığı maddi olayların varlığını saptamada daha geniş yetkilere sahiptir. Bu nedenle ceza mahkemesinde saptanacak maddi olayın yargısal bir kararla saptanmış olması gerçeğinin hukuk hakimini de bağlaması gerekir. Bu hal; Kamunun yargıya olan güveninin korunmasının bir gereği olduğu gibi, söz konusu Borçlar Kanununun 53. maddesinde öngörülen kuralın da doğal bir sonucudur. Nitekim bu husus, Yargıtay"ın yerleşmiş ve kökleşmiş görüşleri ile de kabul edilmiş bulunmaktadır.
O halde mahkemece yapılacak iş; olay nedeniyle açılan ceza davasında sanık olan ...’in hakkında verilen mahkumiyet kararının kesinleşip kesinleşmediği araştırılarak, mahkumiyetle sonuçlanması halinde, Borçlar Kanununun 53. maddesi gereğince kusur verilmesi gerektiği gözetilip, varılacak sonuca göre hüküm kurulması gerekirken, hatalı değerlendirme sonucu, yazılı şekilde hüküm kurulması isabetsiz bulunmuştur.
Kabule göre de; 30.06.2011 tarihli kusur raporunda; ...’in silah kullanarak Göksel Yılmaz’ın ölümüne neden olması nedeniyle olayda %80, ...’in Ünal’ı adam öldürmeye teşvik etmesi nedeniyle olayda %20 kusurunun bulunduğunun belirtilmesine ve Mahkemece kusur raporunun yeterli görüldüğünün belirtilmiş olmasına karşın, davalı ... hakkındaki davanın reddine karar verilmiş olması, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve sair hususlar incelenmeksizin hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 08.02.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.