Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2021/39904 Esas 2022/9345 Karar Sayılı İlamı

KARAR

Hakaret ve kasten yaralama suçlarından sanık ...'nun, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86/2, 86/3-e, 29, 125/1, 125/4, 62/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 1.500,00 Türk lirası ve 1.740,00 Türk lirası adli para cezaları ile cezalandırılmasına, cezalarının anılan Kanun'un 51. maddesi uyarınca ertelenmesine dair ... Asliye Ceza Mahkemesinin 23/09/2020 tarihli ve 2019/263 esas, 2020/262 sayılı kararının Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nın 17/09/2021 gün ve 2021/92377 sayılı tebliğnamesiyle dava dosyası Dairemize gönderilmekle incelendi:
İstem yazısında “Dosya kapsamına göre, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun “İşlediği suçtan dolayı iki yıl veya daha az süreyle hapis cezasına mahkûm edilen kişinin cezası ertelenebilir. Bu sürenin üst sınırı, fiili işlediği sırada onsekiz yaşını doldurmamış veya altmışbeş yaşını bitirmiş olan kişiler bakımından üç yıldır. Ancak, erteleme kararının verilebilmesi için kişinin; a) Daha önce kasıtlı bir suçtan dolayı üç aydan fazla hapis cezasına mahkûm edilmemiş olması, b) Suçu işledikten sonra yargılama sürecinde gösterdiği pişmanlık dolayısıyla tekrar suç işlemeyeceği konusunda mahkemede bir kanaatin oluşması, gerekir.” şeklindeki 51. maddesinin emredici hükmü karşısında, sanık hakkında belirlenen adlî para cezalarının ertelenemeyeceğinin gözetilmemesinde isabet görülmemiştir.” denilmektedir.
Hukuksal Değerlendirme:
5237 sayılı TCK'nın 51. maddesinde iki yıl veya daha az süreyle hapis cezasına mahkûm edilenlerin cezasının ertelenebileceği, fiili işlediği sırada onsekiz yaşını doldurmamış veya altmışbeş yaşını bitirmiş olanlar bakımından bu sürenin üst sınırının üç yıl olduğu belirtilmiştir. 5237 sayılı TCK’nın benimsediği sistemde ertelemenin yalnızca hapis cezası yönünden olanaklı olduğu, adli para cezalarının erteleme dışında tutulduğu, bir suçun yaptırımı olarak hapis cezası ile birlikte adli para cezasının da öngörüldüğü durumlarda 765 sayılı TCK sisteminde benimsenen “ertelemenin bölünmezliği” prensibinin terkedilmiş olması nedeniyle ne şekilde hükmedilmiş olursa olsun (doğrudan, seçenek yaptırımlardan para cezasının tercih edilmesi veya hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi) para cezalarının TCK'nın 51. maddesi uyarınca ertelenmesi mümkün değildir.
Bununla birlikte, koşulları oluşmamasına karşın adli para cezasının ertelenmesine ilişkin bu karar verildiği anda kesin hüküm olduğundan kazanılmış hakka konu oluşturacaktır.
Nitekim bu husus Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 21/11/2006 tarih ve 2006/3-246, 261 sayılı kararında; “Olayımızda; yasa yararına bozmaya konu edilen hukuka aykırılık, mahkumiyet hükmünün esasına dahil olan bir hususla ilgilidir. Dolayısıyla, söz konusu hukuka aykırılığın 5271 sayılı Yasanın 309. maddesinin 4. fıkrasında sayılan dört halden birisi içerisinde mütalaa edilebilmesi mümkün değildir. Şu halde; 5271 sayılı Yasanın 309. maddesinin 4. fıkrasındaki kararlardan birisi verilemeyeceğine göre, Özel Dairece; hükmün, 5271 sayılı Yasanın 309. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, “para cezalarının ertelenemeyeceği yönüyle aleyhe sonuç doğurmayacak biçimde bozulması” ile yetinilmesi, bunun yanında başka bir karar verilmemesi gerekirken, hükümde aleyhe sonuç doğuracak biçimde düzeltme yapılmış olması isabetli bulunmamıştır.” şeklinde açıklanmıştır.
İncelenen dosyada; Sanık ...’nun kasten yaralama suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 86/3-e 29, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 1.500,00 Türk Lirası adli para cezası ile, hakaret suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 125/1, 125/4, 62/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 1.740,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildikten sonra adli para cezalarının 5237 sayılı Kanun’un 51. maddesi gereğince ertelenmesine karar verilmesi hukuka aykırıdır.
Sonuç ve Karar:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nın kanun yararına bozma istemi doğrultusunda düzenlediği tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden,
1- Hakaret ve kasten yaralama suçundan sanık ... hakkında ... Asliye Ceza Mahkemesinin 23/09/2020 tarihli ve 2019/263 esas, 2020/262 sayılı kararının 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca aleyhe sonuç doğurmamak üzere BOZULMASINA,
2-Kararın diğer yönlerinin olduğu gibi bırakılmasına, dosyanın Adalet Bakanlığına sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'na TEVDİİNE, 05/04/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.