Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2020/4410 Esas 2022/9406 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

SUÇLAR : Tehdit, genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
A) Tehdit ve genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçlarından kurulan hükümlerin temyizinde;
1) Sanığın, evinin önünde havaya doğru ateş etmesi şeklinde gerçekleşen eyleminin bir bütün halinde TCK'nın 106/2-a maddesinde tanımlanan tehdit ve aynı Kanunun 170/1-c maddesinde tanımlanan genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçlarını oluşturduğu, bu durumda TCK'nın 44. maddesi uyarınca en ağır cezayı gerektiren tehdit suçundan mahkumiyet kararı verilmesi gerekirken, ayrıca genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan yazılı şekilde hüküm tesisi,
2) Tehdit suçuna yönelik;
a) Mahkemece sanığın, mağdur ...'ya ait silahı ele geçirdikten sonra her iki mağdur ... ve ...'u öldüreceğinden bahisle tehdit ederek havaya ateş etmesi şeklinde kabul edilen olayda; suçun tek eylemle birden fazla mağdura karşı işlenmesi nedeniyle, TCK'nın 43/2. maddesinde düzenlenen zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
b) TCK’nın 58. maddesi uygulanırken, 5275 sayılı Kanunun 108/2. maddesi uyarınca en ağır cezayı içeren mahkumiyetin tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden, birden fazla hükümlülük içeren ilamın bütünüyle tekerrüre esas alınması,
B) Kasten yaralamaya teşebbüs suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyizinde;
1) Sanığın, ateş etme eylemini mağdurlara yönelik hedef gözetmek suretiyle gerçekleştirdiğine dair suçlamaları kabul etmemesi, mağdur ...'un, sanığın mağdur ...'nın silahını ele geçirmesinin ardından havaya ateş etmeye başladığı, silahı mağdur ...'ya doğrulttuğu ancak yine de havaya ateş ettiği ve devamında kaçtığını beyan etmesi, tanık ...'ın da en son ateş eden kişinin havaya doğru ateş ettiğini beyan etmesi karşısında; eylemlerin bütün halinde silahla tehdit suçunu oluşturduğu gözetilmeden ayrıca kasten yaralama suçundan da yetersiz gerekçeyle mahkumiyet hükmü kurulması,
2) Kabule göre de;
a) TCK'nin 43/3. maddesi uyarınca kasten yaralama suçlarında zincirleme suç hükümlerinin uygulanamayacağı ve her eylemin ayrı ayrı kasten yaralama suçunu oluşturacağı gözetilmeden, sanığın mağdurlara yönelik her bir eyleminden ayrı ayrı uygulama yapılması gerekirken zincirleme suç hükümleri uygulanmak suretiyle eksik ceza tayin edilmesi,
b) Sanık hakkında, iddianamede sevk maddesi olarak TCK'nın 43. maddesinin uygulanması talep edilmediği halde, ek savunma hakkı verilmeden TCK’nın 43/2-1. maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK'nın 226/2. maddesine aykırı davranılması,
c) Seçimlik ceza öngören kasten yaralama suçunda hapis cezasının tercih edilmesi halinde bu cezanın ancak adli para cezası dışındaki diğer seçenek yaptırımlara çevrilebileceği gözetilmeyerek, TCK'nın 50/2. maddesine aykırı davranılması,
d) Sanığın kasten yaralama eylemini silahla gerçekleştirdiğinin kabul edilmesine karşın uygulama maddesi olarak TCK'nın 86/3-e maddesi yerine 86/3-a maddesinin gösterilmesi,
Kanuna aykırı ve sanık ...'nun temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnameye kısmen uygun olarak, HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yeniden hüküm kurulurken [A-2(a) ve B-2(a,c)] nolu bozmalar yönünden 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi gereğince yürürlükte olan 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesi uyarınca sanık hakkında cezayı aleyhe değiştirme yasağının dikkate alınmasına, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 05/04/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.