Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/2283 Esas 2019/2681 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/2283
Karar No: 2019/2681
Karar Tarihi: 13.05.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/2283 Esas 2019/2681 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın suç tarihinden önce aynı suçtan dolayı açılmış başka bir davada tedavi veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmamış olduğu tespit edilmiştir. Bu nedenle sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra, yükümlülüklerini ihlal etmesi üzerine yargılamaya devam edilerek mahkumiyet kararı verilmiştir. Mahkemenin yargılama sürecindeki işlemleri kanuna uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmaların delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışıldığı ve dosyadaki bilgi ve belgelerin vicdanî kanıya uyumlu olduğu tespit edilmiştir. Temyiz itirazları reddedilerek kararın onanması kararlaştırılmıştır.
Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçuna ilişkin kararın dayandığı kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- Türk Ceza Kanunu'nun 191. maddesi 5. fıkrası (Değişik: 28/6/2014 - 6545/68 md.)
- 6545 sayılı Kanun'un 68. maddesi
- 6545 sayılı Kanun'un 85. maddesi
- 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrası

10. Ceza Dairesi 2015/2283 E. , 2019/2681 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden sonra 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulandıktan sonra, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 13/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.