Tefecilik Yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/1796 Esas 2020/1239 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/1796
Karar No: 2020/1239
Karar Tarihi: 06.10.2020

Tefecilik Yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/1796 Esas 2020/1239 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, tefecilik suçundan yargılanmıştır. İlk davanın müştekiye faiz karşılığı para verdiği 2010 tarihine göre açıldığı, ancak bunun gerekçeli kararda 2011 olarak belirtildiği ve bu yazım hatasının düzeltilebileceği belirtilmiştir. İlk davadaki beraat hükmü usul ve kanuna uygun olduğu için katılan kurumun temyiz talebi reddedilmiştir. Ancak sanığın başka mağdurlara karşı işlediği tefecilik suçundan iki ayrı hüküm kurulması yanlış bulunarak karar bozulmuştur. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri doğrultusunda sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerekliliği belirtilmiştir. Son olarak, sanığın cezasının infaza konu olacak adli para cezasından hapse çevrileceği ihtar edilmiştir.
Detaylı kanun maddeleri:
- TCK'nın 43/1. maddesi gereğince zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiği.
- Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri doğrultusunda sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerekliliği.
- 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin sanığa ihtar edilmesi gerekliliği.

9. Ceza Dairesi 2020/1796 E. , 2020/1239 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik Yapmak
Hüküm : Beraat ve Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Suç tarihinin sanığın müştekiye faiz karşılığı para verdiği 2010 tarihi yerine gerekçeli karar başlığında 2011 olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım hatası kabul edilmiştir.
I-Sanık ... hakkında mağdur ... a karşı tefecilik suçundan kurulan hükmün katılan ... vekilinin temyiz talebi ile yapılan incelemede;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükmü usul ve kanuna uygun olduğundan katılan kurum vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
II-Sanık ... hakkında mağdurlar ... ve ..."ye karşı tefecilik suçundan kurulan hükümlerinin sanık müdafiinin temyiz talebi ile sınırlı olarak yapılan incelemede;
1-Sanığın üzerine atılı sübutu kabul edilen eylemlerin aynı suç işleme kararının icrası kapsamında değişik tarihlerde işlenmesi nedeniyle hakkında TCK"nın 43/1. maddesi gereğince zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiği gözetilmeden ve suç kastının nasıl yenilendiği, eylemlerin neden bağımsız suç olarak kabul edildiği de denetime imkan verecek şekilde karar yerinde gerekçeleriyle gösterilip tartışılmadan sanık hakkında tefecilik suçundan iki ayrı mahkumiyet hükmü kurulması,
2-24.11.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53.maddesinin iptal edilen bölümleri doğrultusunda sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3-28.06.2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin sanığa ihtarına karar verilmiş olması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca CMUK"un 326/son maddesi gözetilmek kaydıyla BOZULMASINA, 06/10/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.