Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2019/3425 Esas 2020/3303 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi
No : 2017/182-2018/736

Dava, davacının hizmet tespiti ve çalıştığı iş ve işyeri itibariyle itibari hizmet süresinin tespiti ile sigortalılık süresine eklenmesine karar verilmesi istemine ilişkindir.
Bozma sonrası verilen hükmün ve temyiz talebinin reddine ilişkin ek kararın, davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, ek karara ilişkin temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun 8. maddesi gereğince, iş mahkemesinin nihai kararları, yüze karşı verildiğinde tefhim, yoklukta verildiği takdirde tebliğ tarihinden itibaren 8 gün içinde temyiz edilebilmektedir. Kararı temyiz eden davalı vekili temyiz dilekçesini yasal süresi içinde vermemiştir. “Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 434. maddesi (6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesinde yer alan 1086 sayılı Yasanın temyize ilişkin hükümlerinin uygulanmasının gerektiğine ilişkin düzenleme gereğince) ile ilgili 25.01.1985 gün ve 5/1 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı hükmü gereğince, temyiz isteği, dilekçenin temyiz defterine kaydettirildiği tarihte yapılmış sayılır....”
Davada ise, yukarıda sözü edilen yasa ve İçtihadı Birleştirme Kararı hükmüne aykırı olarak hükmü temyiz eden davalı vekili tarafından temyiz dilekçesinin yasal temyiz süresi içerisinde verilmediği anlaşılmaktadır.
Bozma sonrası verilen gerekçeli kararın davacı ve davalılara 17.12.2018 tarihinde tebliğ edildiği, tarafların kararı temyiz etmemesi üzerine, hükmün 31.12.2018 tarihinde kesinleştiği, davalı vekilinin temyiz dilekçesinin 25.04.2019 tarihli olduğu anlaşılmıştır. Mahkemece davalı vekilinin 25.04.2019 tarihli temyiz başvuru dilekçesinin süresinde olmadığından HMK 432-426/F maddelerine göre temyiz talebinin reddine dair 26.04.2019 tarihinde ek karar verildiği, ek kararın; Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 434/son maddesindeki yönteme uygun olduğu anlaşıldığından, davalı vekilinin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan 26.04.2019 tarihli “temyiz isteminin reddine” ilişkin ek kararın onanması gerekmektedir.
SONUÇ : Yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan, temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararın ONANMASINA, 16/06/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.