Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2019/3459 Esas 2020/3299 Karar Sayılı İlamı

10. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/3459
Karar No: 2020/3299
Karar Tarihi: 16.06.2020

Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2019/3459 Esas 2020/3299 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu davada, davacının boşandığı eşiyle birlikte yaşadığının tespiti üzerine ölüm aylığının kesilmesine ilişkin kurum işleminin iptali ile kesilme tarihinden itibaren birikmiş ölüm aylıklarının yasal faiziyle birlikte tahsili istenmiştir. İlk derece mahkemesi tarafından davanın reddine karar verilmiş, ardından istinaf başvurusu esastan reddedilmiştir. Temyiz edilmesi üzerine yapılan incelemede, dava hiçbir kanun maddesine uygun düşmediğinden reddedilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır: 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun geçici 3. maddesi ve 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi.

10. Hukuk Dairesi 2019/3459 E. , 2020/3299 K.

"İçtihat Metni"

Bölge Adliye
Mahkemesi : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 33. Hukuk Dairesi
No : 2018/226-2019/601
İlk Derece
Mahkemesi : Lüleburgaz İş Mahkemesi
No : 2016/64-2017/352

Dava, davacının boşandığı eşiyle birlikte yaşadığının tespiti üzerine ölüm aylığının kesilmesine ilişkin Kurum işleminin iptali ile kesilme tarihinden itibaren birikmiş ölüm aylıklarının yasal faiziyle birlikte tahsili istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesince, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın reddine dair verilen karara karşı davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 33. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun 353/1-b-1 maddesi gereğince esastan reddine karar verilmiştir.
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 33. Hukuk Dairesince verilen kararın, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu. Temyiz konusu hükme ilişkin dava, 01.10.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesinde sayılı ve sınırlı olarak gösterilen hâllerden hiçbirine uymadığından, temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılmasına ilişkin isteğin reddine karar verildikten sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi
Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayanağı maddî delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı alınmayan temyiz harcının davacıdan alınmasına, dosyanın kararı veren İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, 16.06.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.