MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan vekilinin temyiz isteminin vekalet ücretine yönelik olduğu gözetilerek yapılan incelemede;
Sanığın uhdesinde tutup, zimmetine geçirdiği paraların denetimde ortaya çıkmaması için kantin harcamalarına ait olmayan katkı payı gelirlerinde yapılan harcamalara kayıt edildiği ve üzerinde son kaydın 2004 yılında yapıldığı, bir işletme defterinin 2004-2007 dönemi için kantin harcamaları ile ilgili olarak bankadan çekilen paralar toplamını giderler toplamına eşitlemek amacıyla denetim esnasında 2005-2006-2007 yıllarındaki avans açıkları toplamını da karşılayacak şekilde bir kısım vakıf gelir-gider defterlerinde kayıtlı olan harcama belgelerini 2004 yılına ait kantin harcama belgeleri olarak kayıt ederek, görev gereği düzenlemekle yükümlü olduğu kayıtları gerçeğe aykırı şekilde düzenlediği kabul edilerek mahkumiyetine karar verilmiş ise de; müfettişler tarafından düzenlenen suç duyurusunun 3. sayfasında 2004 yılında çekilen avanstan fazla tutarda gider kaydının bulunması nedeniyle oluşan tereddüt üzerine yapılan araştırmada faturaların/harcama belgelerinin tek tek incelenmesinde sonraki yıllarda ödenmek üzere borç olarak alınamayacak türden oldukları, söz konusu belgelerin telefon tahsilat makbuzu, banka dekontu, akaryakıt alım faturaları, gider pusulaları ve bedeli tahsil edilmiş faturalar olmaları karşısında bu belgelerin borç yapılmak suretiyle alınamayacak olmaları nedeniyle 2005, 2006 ve 2007 yıllarındaki avans açıklarını izahtan yoksun olduğunun ifade edilmesi karşısında iğfal kabiliyetinin ne şekilde oluştuğu kararda tartışılıp değerlendirilmeden hüküm kurulması,
Kabule göre de;
Sanık hakkında mahkumiyet hükmü kurulmuş olması karşısında, kamu davasında kendisini vekille temsil ettiren katılan lehine Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince vekalet ücretine hükmedilmemesi,
Suçun 5237 sayılı Yasanın 53/1-a maddesindeki yetkinin kötüye kullanılması suretiyle işlendiğinin kabul edilmesi karşısında aynı Yasanın 53/5. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve E. 2014/140; K. 2015/85 sayılı Kararının 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53/1. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekili ve sanık müdafiin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün kazanılmış hak saklı kalmak kaydıyla 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 16/03/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.