Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/1907 Esas 2021/3237 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2021/1907
Karar No: 2021/3237

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2021/1907 Esas 2021/3237 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkemenin verdiği kararda, davacı kadın tarafından nafaka ve tazminatların miktarı ve yargılama giderleriyle ilgili davalı erkek tarafından ise kadının dava konularının kabulü, kusur belirlemesi, yoksulluk nafakası, tazminatlar ve yargılama giderleriyle ilgili temyiz edilmiştir. Mahkeme, davalı erkeğin tüm temyiz itirazlarının yersiz olduğuna karar vermiştir. Ancak davacı kadının yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminatın miktarının az olduğu ve Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri dikkate alınarak daha uygun miktarlarda maddi ve manevi tazminat takdir edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri Türk Medeni Kanunu madde 174/1 ve 174/2, Türk Borçlar Kanunu madde 50 ve madde 51'dir.

2. Hukuk Dairesi 2021/1907 E. , 2021/3237 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından nafakanın ve tazminatların miktarı ve yargılama giderleri yönünden; davalı erkek tarafından ise kadının davasının kabulü, kusur belirlemesi, yoksulluk nafakası, tazminatlar ve yargılama giderleri yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin tüm, davacı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, hükmün bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin ise yukarıda l. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 292.10 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 19.04.2021 (Pzt.)