Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/7546 Esas 2019/18866 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/7546
Karar No: 2019/18866
Karar Tarihi: 10.10.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/7546 Esas 2019/18866 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İş Mahkemesi'nde görülen bir alacak davasında, mahkeme bir kısım işçilik alacağının tahsilini talep eden davacı lehine karar verdi. Ancak karar, Daire tarafından izin alacağı yönünden bozuldu. Bozma kararı sonrasında tesis edilen mahkeme kararında, temyiz kesinlik sınırının belirlenmesinde, bozma kararı kapsamı dışında kalan alacaklara dair hüküm kısmının dikkate alınmaması gerektiği belirtildi. Dosya içeriğine göre, izin alacağı bakımından hüküm altına alınan toplam miktarın karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırı olan 3.200,00 TL kapsamında kaldığı anlaşıldığından, davalı Bakanlık vekilinin temyiz istemine, 6100 sayılı Kanun'un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun'un 427, 432 maddeleri uyarınca reddedildiği görülmektedir.
Detaylı ve Açıklayıcı Kanun Maddeleri:
- Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez.
- Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.

22. Hukuk Dairesi 2019/7546 E. , 2019/18866 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir.
Davacı eldeki alacak davası ile; bir kısım işçilik alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Mahkemece, 30.11.2015 tarihli kararla, bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasına karar verilmiştir.
Mahkemenin 30.11.2015 tarihli kararı, Dairemizin 20.12.2018 tarihli ilamıyla, izin alacağı yönünden bozulmuştur. Diğer alacak talepleri yönünden bir bozma sebebi yapılmadığından, hükmün bu kısmı kesinleşmiştir.
Mahkemece, bozma sonrasında davacının 100,00 TL izin alacağının bulunduğu kabul edilerek hüküm kurulmuş; diğer alacak talepleri hakkında ise bozmadan önceki karar gibi hüküm sonucu tesis edilmiştir. Kararı, davalı Bakanlık vekili temyiz etmiştir.
Bozmadan sonra tesis edilen mahkeme kararında, temyiz kesinlik sınırının belirlenmesinde, bozma kararı kapsamı dışında kalan alacaklara dair hüküm kısmının dikkate alınmaması gereklidir. Şu halde, dosya içeriğine göre, Dairemizin 03.12.2018 tarihli bozma kararı kapsamında bulunan izin alacağı bakımından hüküm altına alınan toplam miktarın karar tarihi itibari ile temyiz kesinlik sınırı olan 3.200,00 TL kapsamında kaldığı anlaşılmakla, davalı Bakanlık temyiz isteminin, 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda yazılı sebepten, davalı Bakanlık vekilinin temyiz isteminin 6100 sayılı Kanun"un geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Kanun"un 427, 432 maddeleri uyarınca REDDİNE, 10.10.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.