Mahkemesi : 1. İş Mahkemesi

Dava, murisin 2926 sayılı Yasa kapsamında ... Bağ-Kur sigortalılığının tespiti ile ölüm aylığı bağlanması istemine ilişkindir.
Mahkeme, ilamında belirtilen biçimde davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davacı ve davalı Kurum avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
28.10.2008 tarihinde vefat eden murisin, 01.10.2001-31.12.2001 arsası dönemde 2926 sayılı Yasa Kapsamında ... Bağ-Kur sigortalısı sayıldığı, ilk ve tek defa olmak üzere 02.09.2001 tarihinde prim ödediği, diğer taraftan 01.03.2007 tarihi itibariyle 2925 sayılı Yasa kapsamında 285 gün prim ödemesinin bulunduğu, ayrıca ilki Temmuz 1997 tarihi olmak üzere 98, 99 ve 2001 yıllarında prim tevkifatı yapıldığı anlaşılmaktadır.
2829 sayılı Kanunun 8. maddesi “Birleştirilmiş hizmet süreleri toplamı üzerinden, ilgililere; son yedi yıllık fiili hizmet süresi içinde fiili hizmet süresi fazla olan kurumca, hizmet sürelerinin eşit olması halinde ise eşit hizmet sürelerinden sonuncusunun tabi olduğu kurumca, kendi mevzuatına göre aylık bağlanır ve ödenir. Ancak, malullük, ölüm, 5434 sayılı T.C. Emekli Sandığı Kanununa göre yaş haddinden re"sen emekli olma (Ek ibare: 27/1/2000 - 4505/1 md.) süresi kanunla belirlenen vazifelere atanma veya seçilme ve bağlı oldukları kurumun kanunla değiştirilmesi hallerinde ilgililere hizmet sürelerinden sonuncusunun tabi olduğu kurumca, kendi mevzuatına göre aylık bağlanır.” hükmünü içermektedir. Mahkemece, tevkifatlar dikkate alınarak, davacı murisinin 01.08.1997-31.12.2001 arası dönemde 2926 sayılı Kanun kapsamında Tarım Bağ-Kur sigortalısı sayılmasında bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Ancak, prim borcunun ödenmesi yönünde davacıya süre verilip, ödenmesi halinde de 2829 sayılı Kanunun 8/2. maddesi ile 5510 sayılı Yasanın 32. maddesinde öngörülen ölüm aylığı tahsis şartları birlikte irdelenip sonucuna göre karar verilmesi gereği gözetilmeksizin, yazılı gerekçelerle tahsis isteminin reddine hükmedilmesi yerinde görülmemiştir.
O halde, davacı ve davalı Kurum avukatlarının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istem halinde davacıya iadesine, 05.02.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.