Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/3198 Esas 2019/4718 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 04/04/2017 tarih ve 2015/235 E. - 2017/162 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 19/04/2018 tarih ve 2017/1599- 2018/447 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının “FERRE" ana unsurlu çok sayıda tanınmış markası olduğunu, davalının bu markalar ile karıştırma ihtimali bulunacak derecede benzer nitelikteki “FERRE GRUP” ibaresini marka olarak tescil ettirmek üzere başvuruda bulunduğunu, 2013/76907 kod numarasını alan başvuruya yapılan itirazın, davalı TPMK"nin 2015-M-2376 sayılı YİDK kararı ile yerinde görülmeyerek reddedildiğini ileri sürerek, davalı TPMK YİDK"nin anılan kararının iptaline, tescil edilmiş olması halinde diğer davalı markasının hükümsüzlüğüne karar verilmesini istemiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, markalar arasında iltibas ihtimali olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, markalar arasında mal ve hizmet benzerliği bulunmadığından 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında iltibas ihtimalinin olmadığı, davacı markalarının tanınmışlığının ispat edilemediği, tanınmışlık iddiası ispat edilmiş olsa dahi giyim ve aksesuarlarla sınırlı olacağı, bu nedenle farklılık arz eden mal ve hizmetler açısından 556 sayılı KHK"nın 8/4. maddesinin şartlarının oluşmadığı, davacının davalı şirket başvurusunun kötü niyetli olduğunu ispat edemediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Bu karara karşı davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı, emsal nitelikteki bir uyuşmazlıkta, "LEO FERRE" ibareli marka tescil başvurusu yönünden verilen Yargıtay 11. Hukuk Dairesi"nin 28.11.2013 gün ve 2013/5914 E.-21606 K. sayılı ilamının da bu yönde olduğu gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 24/06/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.