Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62/1, 50/4-1. a, 52/2-4 maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizin 24.01.2014 tarih 2013/6994 Esas ve 2014/1434 Karar sayılı ilamı ile sanık ...’ün kendisine ait tek katlı iş yerinin çatısının akmasından dolayı, çatının akan kısımlarının tamirini yaptırmak üzere, emekli olup çatı tamir işleri yapan ölen ile 1000 TL karşılığı anlaştığı, olay günü ölenin iş yerinin çatısında çalıştığı sırada atermit kaplı olan çatının üzerinde herhangi bir güvenlik önlemi almadan yürümekte iken, üzerine bastığı atermitin kırılması sonucu yaklaşık 6 metre yükseklikten zemine düşmesi şeklinde olayın meydana geldiği, dosya içeriğine göre ölenin çatı tamiri işleri konusunda bilgi sahibi ve ehil bir kişi olduğu, sanığın, kendisine ait iş yerinin çatı kaplama işini, daha önce de benzer tadilat işleri icra eden ve bu konuda ehil kabul edilebilecek nitelikte olan ölene vermesi sebebiyle, sanığa kusur yüklenmesinin mümkün olmadığı ve kusuru bulunmayan sanığın atılı suçtan beraatine karar verilmesi isabetsizliğinden hükmün bozulmasına karar verilmesi üzerine, yerel mahkemece; sanığın çatı onarımını bu konuda uzman sertifikası bulunan bir şirket veya kuruluşa ya da belge sahibi bir ustaya yaptırılması gerektiği halde daha ucuza mal olacağını düşünerek hiçbir güvenlik önlemi almayan bir kişiye teslim etmiş olması, güvenlik tedbiri alınıp alınmadığı konusunda denetim yapmaması ve bilirkişi raporunda açıklanan nedenlerle olayda asli kusurlu olduğu anlaşılmakla, direnme kararı verildiği, kararın sanık müdafi ve mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 08.09.2015 tarih 2014/359655 sayılı tebliğnamesi ile dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderildiği, Ceza Genel Kurulunun 14.03.2019 tarih 2017/12-451 Esas-2019/211 Karar sayılı ilamı ile “İzmir 12. Asliye Ceza Mahkemesinin 09.07.2014 gün ve 195-504 sayılı hükmündeki direnme gerekçelerinin isabetli olduğundan” şeklindeki gerekçe ile dosyanın, hükmün esasının incelenmesi için Dairemize gönderildiği anlaşılmakla;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.01.2018 tarih 2017/463 Esas, 2018/20 Karar ve 23.01.2018 tarih 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, mahalli Cumhuriyet savcısının sanığın beraat etmesi gerektiğine ilişkin; sanık müdafiinin herhangi bir sebebe dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün; ONANMASINA, 04.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.