MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Mala zarar verme, kasten yaralama, hakaret, tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet


Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık hakkında katılan ...’a yönelik kasten yaralama, katılan ... ile ...’a ve ...’e yönelik tehdit suçlarından kurulan hükümler açısından yapılan temyiz incelemesinde;
Tehdit ve kasten yaralama suçlarından doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Yasanın 26.maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanık ... müdafiinin temyiz isteminin 1412 Sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2-Sanık hakkında katılanlar ... ile ..., ... , ...’a yönelik ayrı ayrı hakaret ile tek mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlerin yapılan temyiz incelemesinde;
Katılanlar ... ile ... açısından kurulan hüküm açısından, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin T.C. Anayasa Mahkemesi’nin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.

Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre sanık ... müdafiinin temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 23/12/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.