Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2016/5851 Esas 2017/1976 Karar Sayılı İlamı

19. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/5851
Karar No: 2017/1976
Karar Tarihi: 09.03.2017

Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2016/5851 Esas 2017/1976 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, müvekkilinin borçlu olmadığının tespitiyle ilgilidir. Davacı, takibe konu senetteki imzaların müvekkiline ait olmadığını iddia ederek borçluluğun tespiti talebinde bulunmuştur. Davalı ise, senet üzerindeki imzaların davacıya ait olduğunu ve bu senette müvekkil bankasına kefil olduğunu öne sürmüştür. Yapılan yargılama sonucunda, davacının borçlu olmadığı kısmen kabul edilmiştir.
Davalı vekilinin temyiz başvurusu, gerekçeli kararın tebliğinden itibaren 15 günlük kesin süre içerisinde yapılmadığından temyiz başvurusu yapılmamış sayılmış ve davalı vekilinin temyiz dilekçesi reddedilmiştir. Mahkeme, ek kararın usul ve yasaya uygun olduğunu belirterek temyiz itirazları reddedilmiş ve ek kararın onanmasına karar vermiştir.
Kanun Maddeleri: H.U.M.K 432/son maddesi

19. Hukuk Dairesi 2016/5851 E. , 2017/1976 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükümden sonra verilen ek kararın süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, müvekkili hakkında başlatılan icra takipleri başlatıldığını, takiplere konu senetteki imzaların müvekkiline ait olmadığını bu nedenle borçlu olmadıklarının tespitine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkili bankanın dava dışı asıl borçlu ...’ye kredi açtığını, davacının bu kredide kefil konumunda olduğunu, senet üzerindeki imzaların davacıya ait olup olmadığının iyi niyetli müvekkil bankaca bilinemeyeceğini beyan ederek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, bu karar davalı vekiline 26.01.2016 tarihinde tebliğ edilmiş, davalı ... vekilinin 15.02.2016 tarihli temyiz başvurusunu gerekçeli kararın tebliğinden itibaren 15 günlük kesin süre içerisinde yapmadığı anlaşıldığından, H.U.M.K 432/son maddesi gereğince temyiz başvurusunun yapılmamış sayılmasına ve davalı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemenin, hükmü temyiz eden davalı vekilinin temyiz isteminin süre yönünden reddine ilişkin 22/02/2016 tarihli ek kararı usul ve yasaya uygun bulunduğundan, temyiz itirazlarının reddiyle 22/02/2016 tarih 2014/1037 E., 2015/1239 K. sayılı ek kararın ONANMASINA, fazla yatırılan peşin harcın istek halinde iadesine, 09/03/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.