MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Beraat

Sanıklar hakkında “2006 ve 2007 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme” suçlarına ilişkin Mahkemenin 01.04.2014 tarih ve 2011/869-2014/294 sayılı ilamı ile verilen ve İstanbul Anadolu 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 26.05.2014 tarih ve 2014/1197 D. İş sayılı kararı ile kesinleşen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının, açıklanmasını veya kaldırılmasını gerektirecek hukuki bir neden bulunmadığı, Dairemizin 30.05.2018 tarih 2018/3515-5175 sayılı bozma ilamı sonrasında sadece “2008 takvim yılında sahte fatura düzenleme” suçundan yargılama yapılıp hüküm kurulması gerektiği, “2006 ve 2007 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme” suçlarından kurulan düşme ve beraat hükümlerinin yok hükmünde olduğu ve temyiz incelemesine konu yapılamayacağı anlaşıldığından, sanıklar hakkında “2008 takvim yılında sahte fatura düzenleme” suçundan kurulan beraat hükümleri ile sınırlı inceleme yapılmıştır.
Sanıklar hakkında 2008 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan açılan kamu davasında; Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08.11.2018 tarih ve 2018/427-2018/517 karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında, yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla suça konu faturaların incelenmesinde zorunluluk bulunmaması karşısında, maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespiti bakımından; suça konu faturaları kullandığı belirlenen mükellef hakkında düzenlenmiş karşıt inceleme raporlarının ilgili vergi dairesinden getirtilmesi; suça konu faturaları kullanan şirket yetkilileri veya kişilerin tespiti ile suça konu faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak ve kimden aldıklarının, sanıkları tanıyıp tanımadıklarının, faturaların alınması konusunda sanıkların bir iştirakinin bulunup bulunmadığının sorulması; toplanan deliller birlikte değerlendirilerek sonucuna göre sanıkların hukuki durumlarının belirlenmesi gerekirken, eksik inceleme ve araştırma ile beraat hükümleri kurulması,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 28.11.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.