MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, fazla mesai, maddi ve manevi tazminat alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı,davalıya ait iş yerinde 03.01.2001-05.03.2009 tarihleri arasında çalıştığını, iş yerinde fazla çalışma yapmasına rağmen hak kazandığı ücret alacaklarının ödenmediğini, iş sözleşmesinin haksız feshedilmesi sebepi sağlık problemleri yaşadığını ileri sürerek, manevi tazminat ve fazla çalışma ücret alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, müvekkilinin iş yerinde yeniden yapılandırma gerçekleştirmesi nedeni ile davacının iş sözleşmesini geçerli nedene dayanarak feshettiğini, hak kazandığı kıdem ve ihbar tazminatlarının davacıya ödendiğini, iş yerinde fazla çalışma yapılmadığını ayrıca davacıya prim ödemesinde bulunulduğunda fazla çalışma ücret alacağı talep edemeyeceğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, satış elemanı olarak görev yapan davacıya aylık ücreti dışında prim ödemesi yapıldığı, bu durumda ödenen primlerin fazla çalışmayı karşılamayan kısmı kadar fazla çalışma ücretine hak kazanılacağı, iş sözleşmesinin işveren tarafından yönetim hakkının kullanılması sonucunda davacının pozisyonuna ihtiyaç kalmaması sebebi ile feshedildiği, feshin ahlak ve iyi niyet kuralları ile bağdaşmadığını ilişkin iddianın yerinde oyladığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı ve davalı taraf temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların, şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda, dinlenilen şahit beyanlarına göre davacının haftada üç gün 08:00-18:30 saatleri arasında bir saat ara dinlenme ile, haftada üç gün 08:00-19:30 saatleri arasında 1,5 saat ara dinlenme ile çalıştığı kabul edilerek, haftalık fazla çalışma süresi 13,5 saat belirlenmiştir. Ancak davacının dava dilekçesi ve cevaba cevap dilekçesinde, iş yerinde hafta içi beş gün çalışma saatlerinin 08:00-17:00 saatleri arasında belirlendiğini, hafta içi her gün bu saatleri dışında beş saat daha fazla çalışma yaptığını ve Cumartesi günleri ise altı-yedi saat kadar çalıştığını beyan ettiği görülmektedir .
Davacının haftalık çalışma düzenine ilişkin bu iddiası ile tanık anlatımları bir arada değerlendirildiğinde, hafta içi beş gün mesai saatlerinin 08:00-17:00 saatleri arasında gerçekleştiği, haftada beş gün bu çalışmanın 19:30"a kadar uzadığı, ayrıca Cumartesi günleri de altı-yedi saat kadar çalışma yapıldığı anlaşılmaktadır. Bu durum dikkate alınarak davacının haftalık fazla çalışma süresi belirlenmeli ve sonucuna göre hüküm kurulmalıdır. Eksik incelemeye dayalı olarak karar verilmesi isabetsizdir.
3-Davacının temyiz itirazları yönünden ise, iş yerinde işverence belirlenen miktardaki kotanın tutturulması ve belirli bir performans hedefinin gerçekleştirilmesi halinde, hedef gerçekleştirme oranına göre prim ödemesi yapıldığı anlaşılmaktadır. Bir başka deyişle, yapılan satış bedelinin belirli bir yüzdesinin işçiye ödenmesi yönünde bir prim uygulaması bulunmamaktadır.
KOBİ satış yöneticisi olarak görev yapan davacı işçinin, kendisine bağlı bayileri denetlemek amacı ile iş yeri dışında da çalışma yaptığı sabittir. İşveren aleyhine açılan emsal nitelikteki davalarda, günlük olarak gerçekleştirilecek bayi ziyaret sayısının işverence belirlendiği ve yine işverenin belirlediği satış kotasının doldurulmasının zorunluluk arz ettiği anlaşılmaktadır .
Bu durumda, iş yerinde belirli bir kota aranmaksızın, yapılan satışı bedeli üzerinden yüzde ödenmesi yönünde bir prim uygulaması bulunmadığından, davacıya ödenen prim miktarlarının hak kazandığı fazla çalışma ücret alacağından mahsup edilmesi hatalıdır .
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 30.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.