MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 06/05/2013 gününde verilen dilekçe ile haksız eylem nedeniyle maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 11/02/2016 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi taraflar vekillerince süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının tüm temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının temyiz itirazlarına gelince;
Dava, haksız fiil nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; davalının silahla ateş ederek davacıyı yaraladığını, davalı aleyhine ... Asliye Ceza Mahkemesinin 2009/379 esas ve 2010/107 karar sayılı dosyası ile yapılan yargılamada; "davacının basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek, hayati fonksiyonlarında orta (3.) derecede etkili kemik kırığı oluşturacak, ateşli silah yaralanmasına bağlı olarak sol patella ve sağ tibia drafiz kırığı oluşacak şekilde yaralandığı" tespit edilerek davalının mahkumiyetine dair karar verildiğini, hukuka aykırı bu eylem nedeniyle davacının defalarca ameliyat olduğunu ve halen olaydan önceki sağlığına kavuşamadığını belirterek, oluşan maddi ve manevi zararların tazmini isteminde bulunmuştur.
Davalı vekili; olayının davacının kusuru ve haksız ağır tahriki neticesinde gerçekleştiğini, ceza mahkemesi kararı verilirken tahrik unsurunun gözönünde bulundurulmadığını belirterek, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; Adli Tıp Kurumu Başkanlığı"nın 31/07/2015 tarihli raporu ile belirlenen maluliyet oranı gereğince aktüer bilirkişi tarafından yapılan hesaplamanın, denetime, hukuka ve olaya uygun olduğu kanaati ile 14.397,84 TL maddi tazminat ile Yargıtay emsal uygulamaları, hukuk kuralları, kusur ve ekonomik kıyaslamalar sonucu belirlenen 5.000,00 TL manevi tazminat açısından davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Olay tarihinde yürürlükte bulunan 818 sayılı Borçlar Kanunu"nun 47. maddesi hükmüne göre hakimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre
belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay içtihadı birleştirme kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Davaya konu olan olayda; olayın oluş şekli, olay tarihi, yaralanmanın niteliği, ceza yargılamasındaki mahkumiyet hükmü ve hükümdeki ceza uygulamaları dikkate alındığında davacı lehine hükmedilen manevi tazminat miktarı azdır. Daha üst düzeyde manevi tazminata hükmedilmek üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı yararına BOZULMASINA, davalının tüm temyiz itirazlarının (1) numaralı bentte gösterilen nedenlerle reddine ve davacıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 19/04/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.