Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 53/6, 50/1-a, 52. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü sanığın sevk ve idaresindeki otomobille seyrettiği sokak üzerinde T kavşak mahallinde sola dönüş yaparak seyrine devam ederken, direksiyon hakimiyetini kaybetmesi sonucu karşı yönden gelen şarjlı bisikletin önüne, aracının sol önü ile çarpması şeklinde meydana gelen ve birisi nitelikli olmak üzere iki kişinin yaralanması ile sonuçlanan olayda, sanığın asli kusurlu olduğu kabul edilerek;
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, kusura, ceza miktarına, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA; 04.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.