Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : 1-Sanık ... hakkında TCK"nın 85/1, 62, 52/1-2-4. maddeleri ile CMUK"un 326/son maddesi gereğince mahkumiyet
2-Sanık ... hakkında TCK"nın 85/1, 62, 52/1-2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hükümler, sanıklar müdafileri ile katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, katılanlar vekilinin temyiz isteminin vekalet ücreti ile sınırlı olduğu kabul edilerek dosya incelendi gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, her iki sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar müdafileri ile katılanlar vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanık ... hakkında hükmolunan hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesinin, sanık ... hakkında hükmolunan hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında TCK"nın 50/1-a maddesinin ve her iki sanık hakkında adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması;
2-Kendilerini vekaletnameli vekille temsil ettiren katılanlar lehine karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca hükmolunacak vekalet ücretinin eksik gösterilmesi ve sanıklardan eşit oranda tahsiline karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi;
3-Taksirli suçların iştirak halinde işlenmesi mümkün olmadığından, sanıklar hakkında yargılama giderine hükmolunurken, yargılama giderlerinin sanıklardan sebebiyet verdikleri oranda tahsiline karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden sanık ... hakkındaki hükmün ""3"" numaralı bölümündeki ""Sanığa hükmolunan hapis cezasının"" ibaresinden sonra gelmek üzere, ""TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi ve 52/3. maddesi gereğince 760 gün karşılığı adli para cezasına çevrilmesine ve"" ibaresinin; sanık ... hakkındaki hükmün ""3"" numaralı bölümünün başına, ""Sanığa hükmolunan hapis cezasının TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi ve 52/3. maddesi gereğince 605 gün karşılığı adli para cezasına çevrilmesine ve"" ibaresinin eklenmesine; hükmün vekalet ücreti ile ilgili ""C"" harfi ile gösterilen bölümündeki ""1980 TL"" ibaresinin ""2180 TL"" olarak değiştirilmesi ve aynı bölümdeki ""sanıklardan"" ibaresinden sonra gelmek üzere ""eşit oranda"" ibaresinin eklenmesine; hükmün yargılama giderlerine ilişkin ""D"" harfi ile gösterilen bölümündeki ""sanıktan"" ibaresinin, ""sanıklardan sebebiyet verdikleri oranda"" şeklinde değiştirilmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 04.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.