Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2022/6975 Esas 2022/10161 Karar Sayılı İlamı

KARAR
Birden fazla kişi ile birlikte işyeri dokunulmazlığını ihlal etme suçundan sanıklar ... ve ... hakkında yapılan yargılama sonunda, sanıklar hakkında işyeri dokunulmazlığını ihlal etme suçundan mahkumiyetlerine dair Manisa 4. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 24/03/2015 tarih ve 2014/99 esas, 2015/258 karar sayılı hükümlerin sanıklar tarafından temyizi üzerine,
Dairemizin 27/02/2019 tarih ve 2017/1063 esas, 2019/3999 sayılı kararıyla;
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede,
Sanıklara yükletilen işyeri dokunulmazlığını ihlal etme eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu ögelerinin ve bu eylemlerin sanıklar tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
TCK’nın 53/1-b maddesinin, Anayasa Mahkemesi’nin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı kararı ile iptal edilmesinin infaz evresinde resen gözetilebileceği,
Anlaşıldığından, sanıklar ... ve ...’ın ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA, 27/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verilmiştir.
1- İTİRAZ NEDENLERİ
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 09/03/2022 tarih ve KD-2022/25204 Karar Düzeltme sayılı yazısı ile;
“ Hükümlerin onanmasına karar verilmiş ise de;
İtirazımızın konusunu temel cezanın artımı sonucunda hükmedilen sonuç cezanın isabetli tayin edilip edilmediği hususunun belirlenmesine ilişkindir.
2- İtiraz konusu ile ilgili olarak;
5237 sayılı Türk Ceza Kanununun “konut dokunulmazlığının ihlali” başlıklı 116. maddesi;
“(1) Bir kimsenin konutuna, konutunun eklentilerine rızasına aykırı olarak giren veya rıza ile girdikten sonra buradan çıkmayan kişi, mağdurun şikayeti üzerine, altı aydan iki yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.
(2) (Değişik: 31/3/2005 – 5328/8 md.) Birinci fıkra kapsamına giren fiillerin, açık bir rızaya
gerek duyulmaksızın girilmesi mutat olan yerler dışında kalan işyerleri ve eklentileri hakkında işlenmesi hâlinde, mağdurun şikâyeti üzerine altı aydan bir yıla kadar hapis veya adlî para cezasına hükmolunur.
(3) (Değişik: 31/3/2005 – 5328/8 md.) Evlilik birliğinde aile bireylerinden ya da konutun veya işyerinin birden fazla kişi tarafından ortak kullanılması durumunda, bu kişilerden birinin rızası varsa, yukarıdaki fıkralar hükümleri uygulanmaz. Ancak bunun için rıza açıklamasının meşru bir amaca yönelik olması gerekir.
(4) Fiilin, cebir veya tehdit kullanılmak suretiyle ya da gece vakti işlenmesi halinde, bir yıldan üç yıla kadar hapis cezasına hükmolunur.” biçimindedir.
Aynı Kanunun 119. maddesi ise;
“(1) Eğitim ve öğretimin engellenmesi, kamu kurumu veya kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşlarının faaliyetlerinin engellenmesi, siyasi hakların kullanılmasının engellenmesi, inanç, düşünce ve kanaat hürriyetinin kullanılmasını engelleme, konut dokunulmazlığının ihlali ile iş ve çalışma hürriyetinin ihlali suçlarının;
a) ...,
b) Kişinin kendisini tanınmayacak bir hale koyması suretiyle, imzasız mektupla veya özel işaretlerle,
c) Birden fazla kişi tarafından birlikte,
d) Var olan veya var sayılan suç örgütlerinin oluşturdukları korkutucu güçten yararlanılarak,
e) Kamu görevinin sağladığı nüfuz kötüye kullanılmak suretiyle,
İşlenmesi halinde, verilecek ceza bir kat artırılır.
(2) Bu suçların işlenmesi sırasında kasten yaralama suçunun neticesi sebebiyle ağırlaşmış hallerinin gerçekleşmesi durumunda, ayrıca kasten yaralama suçuna ilişkin hükümler uygulanır.” şeklindedir.
3- Bu açıklamalardan sonra incelenen dosya içeriğine göre;
Suç tarihinde birden fazla kişi tarafından birlikte işyeri dokunulmazlığını ihlal ettiği iddia ve kabul olunan hükümlüler hakkında TCK’nın 116/2. maddesi uyarınca takdiren 6 ay hapis cezası olarak tayin edilen temel cezanın aynı Yasanın 119/1-c maddesi uyarınca bir kat artırıma tabi tutulması nedeniyle hükümlülerin sonuç olarak 12 ay hapis cezası ile cezalandırılması yerine yazılı şekilde 1 yıl hapis cezası ile mahkumiyetlerine karar verilmesi,
Yasaya aykırılık oluşturmakta olup, hükümlerin açıklanan gerekçelerle bozulmasına, ancak bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden sonuç cezanın 12 ay hapis cezasınına indirilmesi suretiyle hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerekmektedir.
SONUÇ VE İSTEM : Yukarıda açıklanan nedenlerle;
1- İtirazımızın KABULÜ ile
2- Yargıtay (kapatılan) 18. Ceza Dairesinin 27/02/2019 gün ve 2017/1063 Esas, 2019/3999 sayılı kararı ile hükmün ONANMASINA ilişkin kararın KALDIRILMASI,
3- İtiraza konu uyuşmazlık hakkında belirtilen hukuka aykırılık nedeni gözetilmek suretiyle Manisa 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/03/2015 gün ve 2014/99 esas, 2015/258 sayılı kararının BOZULMASI, ancak bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden sonuç cezanın “12 ay hapis cezasına” indirilmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASI, kararın hükmü temyiz eden diğer hükümlü ...’a da SİRAYETİ,
4- İtirazımız yerinde görülmediği takdirde, 5271 sayılı CMK’nın 308/3. maddesi uyarınca bir karar verilmek üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna GÖNDERİLMESİ,
İtirazen arz ve talep olunur.” şeklinde istemde bulunulması üzerine dosya Dairemize gönderilmekle, incelenerek gereği düşünüldü:
2- KARAR
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazı yerinde görülmekle, 6352 sayılı Kanunun 99. maddesiyle eklenen 5271 sayılı CMK'nın 308. maddesinin 3. fıkrası uyarınca İTİRAZIN KABULÜNE,
Dairemizce verilen 27/02/2019 tarih ve 2017/1063 esas, 2019/3999 karar sayılı kararının KALDIRILMASINA,
Manisa 4. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 24/03/2015 tarih ve 2014/99 esas, 2015/258 karar sayılı hükmün yeniden incelenmesi sonucu;
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanıklara yükletilen işyeri dokunulmazlığını ihlal etme eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu ögelerinin ve bu eylemlerin sanıklar tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak;
Temel ceza üzerinden TCK’nın 119/1-c. maddesi uyarınca bir kat artırım yapılırken hesap hatası sonucu, sonuç cezanın 12 ay hapis cezası yerine 1 yıl hapis cezası olarak fazla belirlenmesi,
Kanuna aykırı, sanıklar ... ve ...’ın temyiz iddiaları yerinde görüldüğünden bu nedenle HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesi uyarınca bu aykırılık, yeniden yargılama yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte olduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktasının, tebliğnameye aykırı olarak, sanıklar hakkında TCK’nın 119/1-c maddesinin uygulanmasına ilişkin hüküm fıkrasından "1 yıl hapis cezası” ibaresinin çıkartılarak yerine "12 ay hapis cezası” ibaresinin yazılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun olan, HÜKÜMLERİN DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13/04/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.