... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 1. Tüketici Mahkemesinden verilen 21/01/2016 gün ve 2014/1495-2016/179 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR

Dava, kredinin kullanımı sırasında değişik adlar altında alınan toplam 3.532,00 TL nin tahsili isteğine ilişkin olup, mahkemece davanın kabulüne, 3532,00 TL nin tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı banka vekilince temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL. ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Mahkemece davanın kabulüne dair hüküm kurulmuş ve davalı banka vekilince bu karar temyiz edilmiş ise de; kurulan hükmün sadece 289,10 TL ve 155,76 TL lik kısımları bakımından davalı tarafın temyiz talebinde bulunduğu, temyize konu toplam 444,86 TL nin karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL. yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2. fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle davalının miktar bariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 09/11/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.