MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli mala zarar verme, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Kamu görevlisine karşı görevinden dolayı hakaret suçundan temel ceza ve ceza türü belirlenirken "...suçun işleniş biçimi, suçun işlendiği zaman ve yer, suç konusunun önem ve değeri ile sanığın amaç ve saiki..." şeklindeki gerekçeye dayanıldığı, aynı suçla ilgili olarak "Sanığın geçmişte tekerrüre esas sabıkalı hali dosyaya yansıyan kişiliği, suçun işlenmesindeki özellikler ve suç işleme eğilimi de dikkate alınarak ileride suç işlemekten çekineceğine dair olumlu kanaat oluşmadığından" şeklindeki gerekçe ile de sanık hakkında TCK.nın 50, 51 ve CMK.nın 231/5. maddelerinin uygulanmasına yer olmadığına karar verildiği, kamu malına zarar verme suçundan ise "suç konusunun önem ve değeri ile sanığın amaç ve saiki" gerekçe gösterilerek bir yıl ve TCK.nın 62. maddesi uygulanmak suretiyle on ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildikten sonra "Sanığın kişiliği sosyal ve ekonomik durumu gözönünde bulundurularak sanık hakkında verilen hapis cezasının TCK.nın 50/1-a, 52/2. maddeleri gereğince..." şeklindeki gerekçe ile hükmolunan kısa süreli hapis cezasının TCK.nın 50. maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi gereğince para cezasına çevrildiği anlaşılmıştır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 21.11.2017 tarih ve 2015/5-263 (E), 2017/492 (K) sayılı kararında da vurgulandığı üzere, sanık hakkında kamu görevlisine karşı görevinden dolayı hakaret suçundan adli para cezasını tercih etme imkanı bulunduğu halde, kanun koyucunun aradığı anlamda bir değerlendirme yapılmadan TCK.nın 61. maddesinde yer alan ifadelerden bir kısmının tekrarından ibaret yasal ve yeterli olmayan gerekçeyle hapis cezasına hükmedildiği, kamu görevlisine hakaret suçundan hapis cezasının tercih edilmesi sırasında dayanılan bu gerekçenin benzer ifadelere yer verilerek kamu malına zarar verme suçundan tayin edilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sınasında da gösterilmesi suretiyle çelişkili uygulama yapılması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 10.07.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.