...vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 6. Tüketici Mahkemesinden verilen 21/10/2015 gün ve 2015/1020-2015/1774 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR

Dava, Tüketici Sorunları Hakem Heyeti Başkanlığı"nın 09/03/2015 tarih 3311 ve 2980 sayılı kararlarındaki faiz başlangıç tarihlerinin düzeltilmesi isteğine ilişkin olup, mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş; davacı banka vekilinin tavzih isteği mahkemenin 13.11.2017 tarihli ek kararı ile reddedilmiştir. Ek karara yönelik davacı banka vekili temyiz talebinde bulunmuştur. 14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL. ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Dava konusu yapılan uyuşmazlık miktarı toplam 526,19 TL olup, bu miktarın karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL. yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2. fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle davacının miktar bariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 09/11/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.