Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/2, 62/1, 50/4-1.a, 52/2-4. maddelerine göre mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü, meskun mahal dışında, ıslak zeminli, hafif virajlı, hafif eğimli, iki yönlü yolda, yağmurlu havada, olaydan yaklaşık 1 saat 21 dakika sonra yapılan tespite göre 28 promil alkollü vaziyette olan sanığın sevk ve idaresindeki kendisine ait olmayan diş derinliği trafiğe uygun olmayan tekerlekleri bulunan otomobil ile seyri sırasında, direksiyon hakimiyetini kaybederek yol dışı kalıp kayalık ve taşlık kısma çarparak takla atması sonucu bir kişinin ölmesine, şikayeti devam etmekte olan biri nitelikli olmak üzere iki kişinin yaralanmasına neden olduğu ve mahkemece sanığın asli kusurlu olduğunun kabul ve tespit edildiği olayda;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi ile birlikte ayrıca, 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin de uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin sübuta, eksik incelemeye, tayin edilen cezaya; katılanlar vekilinin tayin edilen cezaya, bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması gerektiğine, takdiri indirim hükümlerinin uygulanmaması gerektiğine, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 04.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.