Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6504 Esas 2020/3015 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6504
Karar No: 2020/3015
Karar Tarihi: 04.06.2020

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6504 Esas 2020/3015 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Taksirle yaralama suçundan hüküm giyen sanığın temyiz istemi reddedildi. Mahkumiyet hükmü, 08.02.2016 tarihinde verilen 3000 TL adli para cezasından ibaret olup, kanun maddelerinin gereği doğrultusunda kesin nitelikte. Temyiz talebi sanık müdafii tarafından yapılmamıştır. Kararda bahsedilen kanun maddeleri şunlardır: TCK'nın 89/2-b, 89/2-e, 62, 52/2-4, 50 ve 52. maddeleri, 765 sayılı TCK hükümleri, 5237 sayılı TCK'nın 50 ve 52. maddeleri ve 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi.

12. Ceza Dairesi 2019/6504 E. , 2020/3015 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama
Hüküm :TCK’nın 89/2-b, 89/2-e, 62, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Anayasa Mahkemesinin 07.10.2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23.07.2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK"nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL"ye kadar (2000 TL dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07.10.2010 ila 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3000 TL dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu, sanık hakkında taksirle yaralama suçundan 08.02.2016 tarihinde verilen 3000 TL adli para cezasından ibaret mahkumiyet hükmüne karşı suç vasfına ilişkin herhangi bir temyiz istemi de bulunmadığından sanık müdafinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE, 04.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.