Çocuğun basit cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/8570 Esas 2019/10173 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/8570
Karar No: 2019/10173
Karar Tarihi: 20.06.2019

Çocuğun basit cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/8570 Esas 2019/10173 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanığın çocuğun basit cinsel istismarı suçu işlediği gerekçesiyle mahkûm edildiği belirtilmiştir. Mağdurun babası olan müşteki, şikayetçi olmasına rağmen davaya katılmak istemediği için mağdurun yaş küçüklüğü nedeniyle tayin edilen vekilin hüküm temyize hakkı bulunmadığından vaki temyiz isteminin reddedilmesine karar verilmiştir.
Sanık müdafisinin temyiz istemleri de incelenmiş olup, TCK'nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle hükmün bozulması ve TCK'nın 53. maddesinin çıkartılarak yerine “Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı da nazara alınmak kaydıyla sanık hakkında 5237 sayılı TCK\"nın 53. maddesinin birinci, ikinci ve üçüncü fıkralarının uygulanmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün düzeltilerek onaylanmasına karar verilmiştir.

14. Ceza Dairesi 2015/8570 E. , 2019/10173 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun basit cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkûmiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle, 28.06.2014 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla getirilen düzenlemeler de gözetilip dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mağdur vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Kovuşturma evresinde ifadesinin alındığı duruşmada on beş yaşını tamamlamayan mağdurun kanuni temsilcisi olan babası müşteki ...’ın, sanıktan şikayetçi olduğunu ancak davaya katılmak istemediğini beyan etmesi karşısında, yaş küçüklüğü nedeniyle tayin edilen vekilin hükmü temyize hakkı bulunmadığından vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık müdafisinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Hükümden sonra 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan husus nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu hususun yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetki uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümde yer alan TCK"nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili bölümün çıkartılarak yerine “Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı da nazara alınmak kaydıyla sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin birinci, ikinci ve üçüncü fıkralarının uygulanmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20.06.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.