Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18166 Esas 2020/2837 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18166
Karar No: 2020/2837
Karar Tarihi: 13.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18166 Esas 2020/2837 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme öncelikle sanığın, müştekiyi 25.03.2015 tarihinde kasten yaralamaya teşebbüs suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin reddine karar verdi. Bu konuda sanık lehine herhangi bir hüküm bulunmadığını belirtti.
Daha sonra sanığın, müştekiyi 26.03.2015 tarihinde kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz istemi incelendi. Mahkeme, sanık ve müşteki arasında hayvan otlatma meselesi nedeniyle oluşan bir husumetin olduğunu tespit etti. Olay günü müştekinin eskiden beri tanıdığı kişi ile tartıştığı ve sanığın da tartışmaya dahil olduğu anlaşıldı. Tartışma kavgaya dönüştü ve sanık adli muayene raporu doğrultusunda yaralandı.
Mahkeme, bu durumda sanık lehine 5237 sayılı TCK'nın 29. maddesinde yer alan haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı konusunda karar veremediğini belirtti. Ayrıca Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği sonucuna vardı.
Sonuç olarak, mahkeme sanığın temyiz istemini yerinde buldu ve hükmün 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca bozulmasına hükmetti.
Kanun Açıklaması:
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesi: Adli para cezası hükümlerinin kesin nitelikte olduğunu ve temyiz edilemeyeceğini belirtir.
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 29. maddesi: Haksız tahrik nedeniyle işlenen suçlarda cezanın indirilmesini öngörür.
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi: Bazı hükümler Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmiştir.
- 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi: Mahkemelerce verilen kararların temyiz incelemesine ilişkin düzenlemeleri içerir.
- 1412 sayılı CMUK'un 317. ve 321. maddeleri: Temyiz ve bozma konularında düzenlemeler içerir.

3. Ceza Dairesi 2019/18166 E. , 2020/2837 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanığın, müştekiyi 25.03.2015 tarihinde kasten yaralamaya teşebbüs suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Sanığın, müştekiyi 26.03.2015 tarihinde kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a) Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre, sanık ile müştekinin aynı yerde hayvan otlatma meselesinden dolayı husumetli oldukları, olaydan bir gün önce aralarında çıkan tartışmada karşılıklı hakaretleşmeler sonrasında birbirlerine taş atarak yaralamaya teşebbüs ettikleri, olay günü ise, müştekinin bu kez sanık ..."ın eski eşi kapsam dışı sanık ..."la tartıştığı, bu tartışmaya sanık ..."ın da dahil olduğu, çıkan tartışmanın kısa sürede karışılıklı kavgaya dönüştüğü, çıkan kavgada sanığın da adli muayene raporu doğrultusunda yaralandığının tespit edilmiş olması karşısında, sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışmasız bırakılması,
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 13.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.