Çocuğun cinsel istismarı - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2017/1650 Esas 2021/2998 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/1650
Karar No: 2021/2998
Karar Tarihi: 15.04.2021

Çocuğun cinsel istismarı - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2017/1650 Esas 2021/2998 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından mahkumiyet kararı vermiştir. Ancak, suçun niteliği ve cezası ile ilgili olarak, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 103/1. maddesi ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanun'un hükümleri göz önünde bulundurularak, üst sınır ceza ile bağlantılı olduğu için suçun niteliğinin ve cezasının belirlenmesi için yetkili olan Ağır Ceza Mahkemesi'ne dava gönderilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 103/1. maddesi
- 6545 sayılı Kanun'un cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan hükümleri
- 5235 sayılı Kanun'un 12. maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 4. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 8/1. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. maddesi

14. Ceza Dairesi 2017/1650 E. , 2021/2998 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanığın üzerine atılı çocuğun cinsel istismarı suçunu düzenleyen 5237 sayılı TCK"nın 103/1. maddesinde hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonrası öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla bu suç ile bağlantılı şekilde işlenen diğer suçla ilgili davaya bakma, delilleri değerlendirme ve suç vasfının tayini ile buna göre lehe kanunu belirleme görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek 5235 sayılı Kanunun 12 ve 5271 sayılı CMK"nın 4. maddeleri gereğince görevsizlik kararı verilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ile müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, esası incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 15.04.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.