Kasten Yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/16232 Esas 2020/736 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/16232
Karar No: 2020/736
Karar Tarihi: 14.01.2020

Kasten Yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/16232 Esas 2020/736 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir karar temyiz edilmiştir. Sanıkların kasten yaralamadan mahkumiyetleri onanmıştır. Ancak özellikle mağdur sanıkların doktor raporlarına dair kesin raporların alınmadığı ve kavganın kim tarafından başlatıldığının anlaşılamadığı belirtilmiştir. Üst mahkeme, sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiğine hükmetmiştir. Ayrıca, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümleri Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği için, sanıkların hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun da yeniden değerlendirilmesi gerektiği söylenmiştir. Bu nedenlerle, mahkeme kararı bozulmuştur. Kanun maddeleri olarak ise, 5237 sayılı TCK'nin 58/6, 86, 87, 29 ve 53. maddeleri anılmaktadır.

3. Ceza Dairesi 2019/16232 E. , 2020/736 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten Yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyetlere dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Adli sicil kaydına göre tekerrüre esas mahkumiyet hükmü bulunan sanıklar ... ve ..."ın cezasının 5237 sayılı TCK"nin 58/6. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından, bozma nedeni yapılmamıştır.
1)Mağdur sanıklar hakkında tanzim edilen doktor raporlarının geçici rapor niteliğinde olduğunun anlaşılması karşısında, mağdurların tüm doktor raporları ve tedavi evraklarının varsa grafilerinin en yakın Adli Tıp Kurumuna gönderilerek 5237 sayılı TCK’nin 86 ve 87. maddelerindeki ölçütlere göre yaralanmalarının niteliği konusunda duraksamaya yer vermeyecek şekilde kesin raporları alınarak, sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun değerlendirilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabule göre,
2) Hükmün gerekçesinde kavganın kim tarafından başlatıldığının anlaşılamadığının belirtilmesi karşısında, şüpheli kalan bu halin sanıklar lehine değerlendirilerek, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas, 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu halin sanıklar lehine TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda(1/4) uygulanmasını gerektirip gerektirmediğinin tartışmasız bırakılması,
3)Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerle, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, CMUK"un 326/son maddesi uyarınca sanıkların kazanılmış haklarının dikkate alınmasına, 14.01.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.