Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/8554 Esas 2020/3005 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : Sanık ... hakkında CMK’nın 223/2-e maddesi gereği beraat
Sanıklar ... ve ... hakkında TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62, 52/2-4. maddeleri gereği mahkumiyet ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması

Taksirle yaralama suçundan sanık ...’nun beraatine;sanıklar ... ve ...’nin mahkumiyeti ile haklarındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin hükümler, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanıklar ... ve ... hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının CMK"nın 231/12. maddesi uyarınca itiraz kanun yoluna tabi bulunduğu, aynı Kanunun 264. maddesi uyarınca kabul edilebilir bir başvuruda mercide yanılmanın başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağı, mahkemece verilen kararın temyize değil, itiraza tabi olduğu nazara alınarak, katılan vekilinin 25.11.2015 havale tarihli temyiz isteminin, itiraz mahiyetinde olduğu değerlendirilerek CMK"nın 264/2. maddesi uyarınca dosyanın merciine gönderilmesi gerektiği, bu aşamada dairemizce incelenecek bir hüküm bulunmadığı anlaşılarak dosyanın isteme uygun olarak incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
2-Sanık ... hakkında verilen hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Olay günü 21 yaşında olan katılanın Starlight Otelde stajer garson olarak çalışırken sanık ...’nin kendisine ve arkadaşı Enes‘e otelin restoranında bulunan şemsiye taşlarını bulunduğu yerden kaldırıp restorandan 3 kat aşağıda bulunan depoya taşınmasını söylemesi üzerine taşları taşımak için otelin tabak arabasına yüklerken taşların ağır olması nedeniyle sağ eli işaret parmağının taş ile demir arasına sıkışması sonucu sağ eli işaret parmağının ikinci boğumdan koparak vücut fonksiyonlarına etkisi orta (3) derecede kırık olacak şekilde yaralandığı olayda;otelin mali işler müdürü olan ve kazanın meydana geldiği işle ilgili görev ve sorumluluğu bulunmayan sanığın beraatine karar verilmesine yönelik mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine ancak;
Hükmün gerekçesinde iddianameye konu eylem nedeniyle sanığın kusurunun bulunmadığı belirtilmesine rağmen, hüküm fıkrasında “sanığın söz konusu suçu işlediğine dair, somut, şüpheden uzak, kesin ve yeterli delil elde edilememesi nedeniyle yüklenilen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmadığı anlaşıldığından CMK’nın 223/2-e maddesi gereğince ” sanığın beraatine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1. fıkrasındaki “sanığın söz konusu suçu işlediğine dair, somut, şüpheden uzak, kesin ve yeterli delil elde edilememesi nedeniyle yüklenilen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmadığı anlaşıldığından CMK’nın 223/2-e maddesi gereğince” ibaresinin çıkarılarak yerine "sanığın taksire dayalı kusurunun bulunmaması nedeniyle CMK"nın 223/2-c maddesi” ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 03/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.